అప్పటిదాకా ఆ నదిని ఈదుకుంటూ దాటేవారు కొందరైతే, ఈత రానివారిని నాటు తెప్పలపై చేరవేసేవారు మరికొందరు. అభివృద్ధి అనే ఓ ఎజెండాకింద అక్కడ ఓ బ్రిడ్జిని నిర్మించారు. దానికై అప్పులు చేయాల్సి వచ్చింది. ఆ ఋణానికి, అక్కడి ఉత్పత్తి శక్తులకు, సాధనాలకు ఎలాంటి సంబంధం లేదు. ఆ బ్రిడ్జి నిర్మాణంలో ఇరుపక్కల జనాలు పాలుపంచుకోలేదు. శ్రమ చేయలేదు. ఊహించని కల మాత్రం సాకారమైంది.

ఎన్నికలలో అపూర్వ విజయాలు సాధించి, ప్రభుత్వాలు ఏర్పాటు చేసిన వారికి గెలిచిన ప్రజాప్రతినిధులను సంతృప్తిపరచి, వారు తమతోనే ఉండేటట్లుచేసుకోవడం నేడు క్లిష్టతరం అవుతున్నది. పార్టీ ఫిరాయింపు చట్టం ఉన్నప్పటికీ అమలులో అది నిర్వీర్యమైపోతున్నది. ఢిల్లీలో కూడా అదే జరిగింది.

మన రాజ్యంగ వ్యవస్థ చరిత్ర బ్రిటన్ దురాక్రమణదారులు రూపొందించిన ‘రౌలట్’ రెగ్యులేటరీ’ చట్టాలతో మొదలౌతోందన్న కృత్రిమ పాఠాలను మన విద్యాలయంలో బోధించడం కొనసాగుతున్న భావదాస్యానికి సాక్ష్యం! ఇంటిలో తిష్టవేసి ఇంటిని కొల్లగొట్టిన ‘దొంగలు’ ప్రచారం చేసిన అబద్ధాలను దొంగలు వెళ్లిపోయిన తరువాత కూడా ఇంటిలోనివారు నమ్ముతుండడం ఈ భావదాస్యానికి చిహ్నం!

చరిత్రలో చాలా ప్రశ్నలకు సమాధానం దొరకటంలేదు. అందుకు కారణం మన అధ్యయన లోపం కాదు. చరిత్ర నిర్మాణమే అలా జరిగింది. ఇంతకూ చరిత్ర అంటే ఏమిటి? కొందరు సాహసోపేతమైన వ్యక్తులు కాలంపై అద్దిన పాదముద్రలు. ఈ సాహసవీరులు సత్పురుషులు కావాలనే సిద్ధాంతం ఏమీ లేదు. కాని రామచరిత్ర నిర్మాతలవుతారు. అయోధ్యలో రాముడు చరిత్రను నిర్మించినట్లే లంకలో రావణుడు- ఆధునిక రావణుడు వేలుపిళ్లై ప్రభాకరన్ చరిత్రను నిర్మించారు.