‘సమాంతరం’ అనే పదానికి చాలా అర్థాలు ఉన్నాయ. దానినే ‘ప్రత్యామ్నాయం’ అని కూడా భావించే వారు ఉన్నారు. సమాంతరం, ప్రత్యామ్నాయం ఏదైనా అంతిమంగా అది ప్రజాసాహిత్యం అనే విస్తృతార్థంలో హాయిగా కలిసే పాయలే. ప్రజలు- పాలకులు, ప్రజలు-పండితులు, ప్రజలు-పరాయికరణ వంటి వ్యతిరేకార్థాలు, చట్రాలు, ఉత్తర దక్షిణ ధృవ తేడాలు కొట్టవచ్చినట్లుగా కనుపిస్తాయి.

ప్రతి కవిత ప్రపంచాన్ని కొత్తగా ఊహింపచేస్తుంది. మెరుగు దిద్దుతుంది. అలాంటి కొత్త కవిత అద్దబడినప్పుడల్లా లోకం పూర్వంలా ఉండదు అంటాడు డిలాన్ థామస్. అంటే కవి ఒక కొత్త పళూఒజ్యశ, చిళళజశ ఒజదఆ ఇస్తాఢు. అందుకే కవిత్వానికి అంత గౌరవం. అంతకన్నా ఎక్కువ అనాదరం.

నాలుగు డిగ్రీల వేడి పెరిగిపోయింది. ఎక్కడ చూసినా... మహాసభల వేడుకల ప్రచారమే.. మొదట మూడు సభల్లో లేనంత సందడి. సందడి చేసేది ప్రజలు కాదు. పత్రికా రంగం, దృశ్య మాధ్యమాలు. తమ ఇంట్లో పెళ్లివైభవాలు జరిగి ఆబ.... ఎంతగా ఉవ్విళ్లూరుతున్నారంటే ఏదో ఒకటి రాయకపోతే ఏమి అనర్థం జరుగుతుందోనన్నంత..

మరోసారి ‘ఒంటరి చేతి పోరాటం’ గురించి ముచ్చటించుకుందాం. ఎందుకంటే నిన్న ఒ.ఎల్లారెడ్డి కాస్తంత నీరసంగా, ఒకింత నిర్వేదంగా గత రెండేళ్ళ నుండి తాను చేస్తున్న ఉద్యమం గురించి మరిన్ని వివరాలు చెప్పాడు. తన వద్ద వున్న కోర్టు సంబంధించిన కాగితాలు, పురావస్తు సంపదకు చెందిన ఫొటోలు ఫైళ్లలోంచి తీసి చూపించాడు.