‘‘దేవుడు కేవలం ఒక కల్పన’’అని మీరు తెలుసుకున్న వెంటనే వాడిని మీరు వదిలేస్తారు. మీరు భయపడినా, భయపడకపోయినా వాడిని మీరు మళ్ళీ వెనక్కి తీసుకోరు, తీసుకోలేరు. ఎందుకంటే, వాడితో పనిముగిసింది.
ఇప్పుడు భయపడడమొక్కటే మీ ముందున్న మార్గం. కాబట్టి, నిశ్శబ్దంగా అందులోకి ప్రవేశించండి. అప్పుడే మీరు దాని లోతును తెలుసుకోగలరు. అప్పుడు అది అంత లోతుగా ఉండదు.
ఒక కథ చెప్తాను:

దేవుణ్ణి వదలాలంటే చాలా భయంగా ఉందన్నావు. బండరాయి లాంటి ఆ దేవుడి కింద నీ భయాన్ని అణచిపెట్టావు. ఆ బండరాయిని తొలగించిన వెంటనే నీ భయం అదృశ్యమవుతుంది. అప్పుడు దేవుడు కేవలం కల్పన అని తెలుస్తుంది. ఏ ప్రార్థనలు పనిచెయ్యవు. దానితో దేవుడిపై ఉన్న నమ్మకం పోతుంది. ఒకసారి నమ్మకం పోతే అది మళ్ళీ తిరిగిరాదు. కాబట్టి, భయం కలిగినప్పుడు దానిని ఎదుర్కోవాలో కానీ, దానిపై దేవుడి ముసుగు వేసినంత మాత్రాన ఆ భయం పోదు.

ఎలాంటి ఆశలు, అవసరాలు లేకుండా, పూర్తి సంతృప్తితో చాలా హాయిగా, సౌకర్యంగా జీవిస్తున్న ప్రపంచంనుంచి మరో ప్రపంచంలోకి గెంటివేయబడిన శిశువుకు అది మృత్యుసమానమైన అనుభవమే. అది వాడికే తెలుస్తుంది. కాబట్టి, వాడిలా ఆలోచిస్తేనే అది సత్యమని మీకు తెలుస్తుంది.

అందుకే వైద్యుడు ఆ పసికందును తలక్రిందులుగా పట్టుకుని పిర్రలపై గట్టిగా కొడతాడు. వెంటనే వాడు ఏడుస్తూ ఊపిరి పీల్చడం ప్రారంభిస్తాడు. భలే ప్రారంభం. భలే స్వాగతం.