అందుకే ప్రహ్లాదుడు ‘యాతీతగోచరా, వాచాం, మనసాం చా విశేషణా జ్ఞాని జ్ఞాన పరిచ్ఛేద్యా తాం ఈశ్వరీ పరాం’ అన్నాడు. మనస్సు, వాక్కులకతీతమై ఊహకందనిదై ఇట్టిదని చెప్పడానికి అలివికానిదని శక్తిని గూర్చి పేర్కొన్నాడు. అందుకే ఆదిశక్తిని ‘సృష్టి, స్థితి, లయ, తిరోధాన, అనుగ్రహకారిణియైన పంచకృత్య పరాయణాయైనమః’ అని నమస్కరించారు.

వీరబ్రహ్మేంద్ర స్వామి ఎంత అద్భుతంగా వివరించారో బ్రహ్మజ్ఞానాన్ని! కండ అంటే మాన శరీరం. కుండ అంటే మణిపూరకం. కుండలినీ అంటే ఆత్మశక్తి-జీవాత్మ. ధ్యానం చేస్తూ ఉంటే, బోధిస్తూ ఉంటే మన కుండలినీ శక్తి మణిపూరకానికి చేరుకుంటుంది.

ఇక పాశ్చాత్య వైజ్ఞానిక పురోగతిని పరిశీలిద్దాం. పాశ్చత్య వైజ్ఞానిక యుగానికి ‘‘ఐజాక్ న్యూటన్’’ని యుగకర్తగా భావించవచ్చు. అప్పటినుండి యిప్పటివరకూ పాశ్చాత్య శాస్తజ్ఞ్రుల దృష్టిలో వేదాంతం వేరు, విజ్ఞాన శాస్త్ర భావన వేరు. రెండు భిన్నధృవాలు. వారి దృష్టిలో ఒక పదార్థము, వేరొక పదార్థము వేరు వేరు పదార్థము మనసు వేరు, మనసు, మనసు, వేరు. ఈ విధంగా అన్నీ వేరువేరు. అంతా భిన్నమే ఏకత్వం లేదు.

బాల్యంలో విద్యను అభ్యాసంచేయాలి. వనంలో సంసారం చేయాలి. ముసలితనంలో మునిలాగా జీవించాలి. తనువు త్యజించేటపుడు యోగంలో ఉండాలి అంటాడు కాళిదాసు మహాకవి. ఈ నాలుగు విషయాలు చతురాశ్రమాలకు అనుబంధంగా ఉన్నాయి.