కొంతమంది పండితులు శ్రావణ పూర్ణిమనాడు రాజాస్థానాలకు, జమీందారుల దగ్గరకు వెళ్లి వేదాశీర్వాదాన్ని చదివి వారి దగ్గర నుంచి పారితోషకాలను పుచ్చుకునేవారు. వారిని శ్రావణీకులు అనేవారు. ఈ శ్రావణీకులే రాజరిక వ్యవస్థ ఉన్నకాలంలో గోవులను, మునులను, బ్రాహ్మణులను, సర్వ జనులను కాపాడి శాంతిని కూర్చవలసిందిగా రాజుల నుదుట బొట్టుపెట్టి తీపి తినిపించి రక్షణ మంత్రాన్ని పఠిస్తూ రాజుల దక్షిణ హస్తానికి రక్ష కట్టేవారు.

పిల్లలను అప్పుడప్పుడూ కాదు ఎప్పుడూ పట్టించుకోవాలి. వారిది చిన్న మనసు. ఉత్తిగనే మనసు చిన్నబుచ్చుకుంటారు. బుంగమూతి పెట్టేసుకొంటారు. నన్ను పట్టించుకోవడం లేదని ఫిర్యాదులు కూడా చేస్తుంటారు. ఇవన్నీ చిన్నప్పుడు మామూలే అనుకొంటే పొరపాటు. ఇవే పెద్దయ్యాక పిల్లల్లో వ్యక్తిత్వ లోపాలుగా పరిణమిస్తాయి. మా అమ్మ చిన్నప్పుడు నన్ను బాగా చూసుకొనేది కాదు అని పెద్దయ్యాక పక్కవారికి చెబుతుంటారు.

సంతోషమే సగం బలం. మనిషి ఆరోగ్యం గా ఉండాలంటే మొట్టమొదట సంతోషంగా ఉండాలి. సంతోషం ఎక్కడ ఉంది అన్న ప్రశ్న వస్తోందా? అయతే ఇదిగోండి మీకు సంతోషం పంచే వస్తువులు- సంతోషం అనేది ఎక్కడో ఉండదు. మీలోనే ఉంటుంది. దాన్ని కాస్త బయటకు తీయాలి అంతే. మీ మనసు ఏదోగా అనిపిస్తే కాసేపు మీ పిల్లలతో పిచ్చాపాటి మాట్లాడండి. మీ పిల్లలు కాకపోయనా చుట్టుపక్కల పిల్లలతోనైనా కాసేపు గడపండి.

ఆటపాటల విషయంలోనో, చదువుల విషయంలోనో, మరింకో విషయంలోనో పిల్లల్లో గొడవలు మామూలే! కానీ ఇటీవల కొంతమంది పిల్లల్లో హింసాప్రవృత్తి పెరుగుతోంది. ఇలా ఎందుకు జరుగుతోంది అని ఆరా తీస్తే.. పిల్లల్లో కోపం తెచ్చుకునే స్వభావం వాళ్ల వయసుపై, పరిసరాలపై ఆధారపడి ఉంటుందని తేలింది. 2014లో ఇండియన్ జర్నల్ ఆఫ్ సైకలాజికల్ మెడిసిన్‌లో ప్రచురించిన ఒక పరిశోధన పత్రం ఆధారంగా బాలికలకన్నా బాలల్లో కోపం ఎక్కువగా ఉంటుందట.