చేసేది లేక మంత్రి పురోహితులు వాటిని రాజుగారికి చూపారు. అందులో మిరుమిట్లు గొలుపుతున్న ఓ కిరీటాన్ని చూసి ఆశ్చర్యంతో ఆహా ఎంత బాగుందో ఈకిరీటం అంటూ దాన్ని ముట్టుకుని తన తలపై పెట్టుకొన్నాడు. అక్కడున్నవారంతా ఏమి ముప్పువాటిల్లుతుందో కదా అని మనసున ఆందోళన పడ్డారు. అంతలోనే మరలా అయ్యో దీనిని స్పృశించకూడదని తాతలు చట్టం చేశారు కదా. మరి నాకెందుకు ఇవి అంటూ వెంటనే తీసేసి వెనక్కు వచ్చేశాడు పరీక్షిత్తు.

వచ్చేటపుడు ఆయనకు ధర్మదేవత ఒంటికాలిపై నిల్చుని గోమాతతో తన దుఃఖాన్ని పంచుకోవడం కనిపించింది. ఓక రాజు సాధువు జంతువైన గోమాతను కాలితో తన్నడం చూస్తాడు. ఆ రాజే తిరిగివృషభాన్ని కూడా కఠినాతికఠినంగా కాలితో తన్ని తాను సంతోషించడం పరీక్షీన్నమహారాజు చూశాడు. ఎంతో ఆవేదన చెందాడు. వెంటనే ఆ వృషభ గోమాతలను రక్షించాడు. అమితంగా వేదన చెందే వారికి స్వస్థత కలిగించే మాటలు మాట్లాడాడు.

అంతలో పట్టుపీతాంబరాలు ధరించి మెల్లగా ఇద్దరూ అంగనామణులు వచ్చి కుచేలుని లోపలికి ఆహ్వానించారు. ఈ భవనం ఎవరిదో కదా ఇందులో నుంచి వచ్చిన వారు నన్ను పిలుస్తున్నారేమిటి అనుకొంటూనే వారి వెంట కుచేలుడు వెళ్లాడు.

తన దగ్గరే కూర్చుని కబుర్లు చెబుతున్న రుక్మిణి ని ఆగమని చెబుతూ గబగబా అడుగులు వేసి కుచేలుని దగ్గరకు వచ్చి అమాంతం కౌగిలించుకని ‘సుధామా! ఎలా ఉన్నావు?’ అంటూ ఆర్ద్రతో అడిగాడు. స్వాగతం పలికాడు. బంగారు కలశంలోని నీరు పోసి పాద ప్రక్షాళనం కావించాడు. ఆ నీటిని తన తలపై చల్లుకున్నాడు.మంచి సున్నితమైన వస్త్రాలతో ఆ కుచేలుని పాదాలను తుడిచాడు. పాద్యం సమర్పించాడు. గోవును సమర్పించాడు.