(‘నామస్మరణం’ నిన్నటి సంచిక తరువాయి భాగం )
ఇపుడు ‘నామం’ తాలూకు ప్రత్యేకతను తెలుసుకుందాం.

మనసు పోయిన ప్రతిచోటుకి కళ్ళు పోకూడదు. కళ్ళు వెళ్లినంత మేర మనిషి వెళ్ళకూడదంటారు పెద్దలు. మనసు చాలా చిత్రమైనది. విచిత్రాలు చేయిస్తుంది. మహావిచిత్రాలు విచిత్రమైనది. చంచలమైనది. కోతిలా ఆడుతుంది. మనల్ని ఆడిస్తుంది. ఆట పట్టిస్తుంది, ఆందోళన చేస్తుంది. చేయిస్తుంది అదే కోతిని మనం ఎక్కడ నొక్కాలో ఏ రకంగా తొక్కాలో అక్కడ నొక్క గలిగితే, ఆ రకంగా తొక్కగలిస్తే అది తోక ముడుస్తుంది.

‘‘్ధనాలన్నిటిలోను విశిష్ఠమైన ప్రశస్త్యమైన ధనం సాధనం’’అన్నారు పెద్దలు.
సాధనమే ఆధ్యాత్మికానికి పెద్ద ఇంధనం. సాధనమునే సాధన అంటారు. సాధన అనేది అనేక విధాలుగా ఉంటుంది. అనేక మార్గాలలో సాగుతుంది. భక్తియోగం, కర్మయోగం, జ్ఞానయోగం అని సాధనకు మూడు పద్ధతులు.. శ్రవణం, స్మరణం, అనుసరణం, ఆచరణం ‘సాధనా’ మార్గంలో కొన్ని మైలురాళ్ళు. గమనాన్ని గమ్యంచేర్చే కొన్ని ప్రయత్నాలు.

నదులు పర్వతాలు ఉండే పర్యంతం రామాయణ కావ్యం ఉంటుందని, రామకథ నిలిచిపోతుందనేది బ్రహ్మ వాల్మీకి మహర్షికి ఇచ్చిన వరం. రామ, అయనం రామాయణం. అంటే రాముని ప్రయాణం. రాముని మార్గమంతా, ప్రయాణమంతా ధర్మమయం. రాముడు చేసినదంతా ధర్మహితం. ప్రజాహితం. జాతి హితం. ధర్మనిష్ఠని కార్యదీక్షని తను తన జీవితమంతా ఆచరించి చూపిన ధర్మమూర్తి, వేదమూర్తి. అందుకే రాజ్యం ‘రామరాజ్యం’ కావాలన్నాడు మహాత్మాగాంధీజీ.