పొగడరా నీ తల్లి భూమి భారతిని అన్న కవిగారిని నేను నిత్యం స్మరిస్తూ ఉంటాను. నిజమే! మనం సముద్రాలు దాటి వచ్చి దూర తీరాల్లో నివసించినా మాతృభూమిని, మాతృదేశాన్ని వదలలేకపోతాం. ఎన్ని దేశాలు తిరిగినా ఎక్కడెక్కడో నివసించినా మన సనాతన సంస్కృతీ సంప్రదాయాలను, ఆచార వ్యవహారాలను, మన ధర్మాలను మనం ఆచరిస్తూనే ఉంటాం.నేను ఆచరించడమే కాక మా ఇంట్లో సభ్యులందరి చేత ఆచరింపచేస్తాను.

ఇపుడు ఏ పత్రిక తిరగేసినా.. ఏ సోషల్ మీడియాలో చూసినా ఒకటే చర్చ.. ‘మీ టూ’.. ఈ పోరాటం అన్ని వర్గాల మహిళల్లో స్పందన కలిగిస్తోంది. గొంతును పెగిల్చేలా చేస్తోంది. హృదయంలో ఏ మూలో గత కాలపు చేదు జ్ఞాపకాల దొంతర కళ్లముందు కదిలి మనసు కన్నీరు కారుస్తుంది.. ‘ఆ రోజు నేనెందుకు ధైర్యం చేసి మాట్లాడలేకపోయాను.. అపుడెందుకు ఎదిరించలేకపోయాను..’ అని ప్రతి మహిళా ఆ చేదు జ్ఞాపకాలను తలచుకుని వెక్కి వెక్కి ఏడుస్తుంది..

‘గడియా... గవ్వ రాకటలేదు’ ఎప్పుడో విన్న సామెత. గవ్వ రాకటమటుచండి, కుటుంబ సభ్యులలో ప్రతి ఒక్కరూ ఏదో ఒక మాటంటూనే ఉంటారు. ప్రస్తుత పరిస్థితిలో గృహిణి జీవితం అలాగే ఉంది. ఉదయం అందరికంటే ముందుగానే మేల్కోవడం నుంచి మొదలుకొని రాత్రి అందరూ పడుకునేంతవరకు మెలకువతో ఉండి, తీరిక లేకుండా పనిచేస్తున్న గృహిణి అలసిపోదా..? ఇంటిని చూసి ఇల్లాలు గొప్పతనం చెప్పవచ్చు అని మన తాతయ్య, బామ్మలు చెప్పినట్లుగా గుర్తుంది కదూ..

సంప్రదాయ వేడుకల్లో ఈతరం అమ్మాయిలు నలుగురిలో ప్రత్యేకంగా కనిపించాలనుకుంటారు. పండుగలు, శుభకార్యాలు వస్తే చాలు.. అప్పటివరకూ జీన్స్, కుర్తాలు వేసుకునేవాళ్లు కాస్తా.. పదహారణాల తెలుగమ్మాయిల్లా మారిపోతారు. సంప్రదాయంగా కనిపించాలంటే పరికిణీ, ఓణీలను మించినవేముంటాయి? అలాగని నేటితరం పాతతరం బట్టలను వేసుకుంటారా? లేదు.. ఏది ధరించినా కొత్తగా, అందంగా కనిపించాలి. అవి వేసుకుంటే బుట్టబొమ్మల్లా మారిపోవాలి..