జంట కవిత్వం తెలుగు వారికి కొత్తేం కాదు. ‘ప్రబోధ చంద్రోదయం’ తదితర కృతులు చేసిన నంది మల్లయ - ఘంట సింగన తెలుగు సంప్రదాయ కవిత్వంలో మొట్టమొదటి కవుల జంట అంటారు. ఈ జంట కవులు, పదిహేనో శతాబ్దికి చెందినవాళ్లు. వారికి నాలుగు వందల ఏళ్ల తర్వాత పుట్టిన తిరుపతి వెంకట కవులు జంట కవిత్వానికి శాశ్వత చిరునామాగా నిలిచారు.

భాషా సాహిత్యాలని సామాజిక సాధనాలుగా, సామాజిక ఉత్పత్తులుగా గుర్తించలేని వాళ్లు, తమ మడీ - తడీ - చాదస్తం వాటికీ అంటగట్టాలని చూస్తారు. తమ బుర్రల్లోనే భాష, సాహిత్యం పురుడు పోసుకున్నాయని తాము నమ్మి, ఇతరులనూ నమ్మించాలని చూస్తారు. మన చుట్టూ తిరిగే మనుషులు, ఏయే మాటల్ని ఎలా వాడుతున్నారో పరిశీలించి గ్రహించడానికి బదులుగా, ఆ భాషని సృష్టించిన సామాన్యులకే ఆ మాటల్లో మంచీ - చెడూ నేర్పించే ప్రయత్నం చేస్తారు.

‘గురజాడ 1915లో చనిపోలేదు - అప్పుడే ఆయన జీవించడం ప్రారంభించా’డన్నారట దేవులపల్లి కృష్ణశాస్ర్తీ. ఇది కేవలం చమత్కారం కోసం చేసిన మాటలాట కాదు సుమా! బతికివుండగా గురజాడను మన ప్రధాన స్రవంతి సాహిత్య ప్రపంచం పెట్టిన బాధలను తీవ్రంగా అభిశంసిస్తూ కృష్ణశాస్ర్తీ చేసిన విమర్శ అది.

ఈ రోజుల్లో ఎవరికి ఏ సమాచారం కావలసి వచ్చినా, తక్షణం ‘గూగులమ్మ తల్లి’కి మొక్కుకోవడం అలవాటుగా మారింది. నిన్నమొన్నటి వార్తాపత్రికలు మొదలుకుని నూరేళ్లనాటి ఉద్గ్రంథాల వరకూ ఏది కావల్సినా, గూగుల్ ద్వారా దాని అజ తెలుసుకునేందుకూ, అంతు తేల్చుకునేందుకు ఈ తరం సిద్ధమవుతోంది. అలాంటి ‘శోధన యంత్రాంగం’ (సర్చ్ ఎంజిన్) ఏడాదికి అయిదారువందల సార్లు తను సమకూర్చే సమాచారాన్ని అప్‌డేట్ చేసుకుంటుందట.