ఈ వారం కథ

పి.ఎస్.ఎఫ్ స్ట్రోక్

S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.

‘‘డాడీ.. డాడీ.. ఈ రోజు మా స్కూల్‌లో ఓ కొత్త కాంపిటీషన్ పెట్టారు తెలుసా?’’
ఆ రోజే ఆఫీసులో ఇంక్రిమెంట్ అందుకున్న ఆనందంలో సాయంత్రం ఇంట్లోకి అడుగుపెట్టిన వెంకట్రావుతో అన్నారు.. అతని పుత్ర, పుత్రికారత్నాలు. ఈలోగా కాఫీ కప్పుతో హాల్లోకి వచ్చింది కామేశ్వరి.
పిల్లల వంక, భార్యవైపూ కళ్లు విప్పార్చి చూసి, కనుబొమలెగరేసి, కాఫీ కప్పు అందుకుని కుర్చీలో కూర్చుంటూ- ‘‘ఏంటోయ్- పిల్లలేంటో కాంపిటీషన్, గట్రా అంటున్నారు? ఏంటీ విషయం’’ అనడిగాడు.
‘‘ఏం లేదండీ- వాళ్ల స్కూలు వాళ్ళు ‘చిల్డ్రన్ ఫండ్’ అంటూ అదేదో కొత్త ఫండొకటి మొదలెట్టారట. స్టూడెంట్స్‌కి తలా వొక కార్డు ముక్క చేతికిచ్చి పంపారు. ఈ ఫండ్‌కి విరాళిలిచ్చేవారి పేర్లు, వాళ్ల విరాళాలు ఆ కార్డులో రాసి, డబ్బు కలెక్ట్ చేసుకుని రమ్మన్నారట. ఎవరెక్కువ కలెక్ట్ చేసుకొస్తే వాళ్ళకి స్కూల్ లెవెల్లో ఫస్ట్, సెకెండ్, థర్డ్ ప్రైజులతోపాటు కన్సొలేషన్ ప్రైజులూ, క్లాసులో గ్రేడింగ్సూ, ర్యాంకులూ ఇస్తార్ట. అదీ సంగతి!’’ అర్థం చేసుకోలేని అమాయకుడికి అరటిపండొలిచి పెట్టినట్లుగా విడమర్చి చెప్పింది కామేశ్వరి.
అది వింటూనే ఉలిక్కిపడ్డాడు వెంకట్రావు. అతడి మనసేదో కీడు శంకించసాగింది. ఉత్సాహమంతా ఆవిరైపోయి, వెచ్చటి కాఫీ గొంతులోంచి దిగుతున్నా మనిషి మాత్రం చల్లబడిపోయి నీరుగారిపోవడానికి రెడీగా ఉన్నట్లు- ‘‘అంటే.. వినాయకచవితి రోజుల్లో గల్లీలీడర్లు, ఛోటామోటా రౌడీలు మనలాంటోళ్ల నుంచి ముక్కుపిండి వసూలు చేసే బలవంతపు చందాల్లాగా స్కూలు వాళ్ళు పిల్లల పేరెంట్స్ నుంచి ఇలా చందాలు వసూలు చేస్తున్నారా?’’
అమాయకంగా అడుగుతున్న అతడి వంక జాలిగా చూస్తూ ‘‘అంతేకదా మరీ!’’ అంది కామేశ్వరి.
‘‘అదేంటి కామూ.. మొన్ననే అదేదో జిల్లాలో వరదలొచ్చాయంటూ ‘ప్లడ్ రిలీఫ్ ఫండ్’ అనె్చప్పి ఒక్కో స్టూడెంట్ నుంచి వెయ్యి రూపాయలు వసూలు చేశారుగా స్కూలు వాళ్ళు? మళ్లీ ఈ ‘చిల్డ్రన్ ఫండ్’ ఏమిటీ?’’
‘‘సాయంత్రం పిల్లల్ని తీసకెళ్ళేందుకు నాలాగా స్కూలుకొచ్చిన తల్లులందర్నీ హెడ్‌మిస్ట్రెస్ తన రూమ్‌కి పిల్చి ఈ విషయం చెప్పినపుడు మేమందరం మీలాగే అడిగాం!’’ అంది కామేశ్వరి.
‘ఏం చెప్పిందావిడ?’ అన్నట్లు ఆత్రంగా చూస్తున్న వెంకట్రావుని చూస్తూ ‘‘ఇకపై స్కూలు తరఫున ప్రకటించబోయే విరాళాలకు ముందుగానే నిధి సమకూర్చుకోవడానికట’’- ఈ ‘చిల్డ్రన్ ఫండ్’ అంది.
ఇంకేం మాట్లాడాలో తెలీలేదు వెంకట్రావుకి. కాసేపు తనలో తానే సణుక్కొంటూ గొణుక్కుని-
‘‘సర్లె- ఆ కార్డులిలా తెండి- చెరో వందా రాసిస్తా!’’ అన్నాడు చిరాగ్గా.
అంతే- ఒక్కసారిగా ‘గయ్’మన్నారు పిల్లలిద్దరూ- ‘‘వాట్ డాడీ.. ఓన్లీ హండ్రెడా? మా క్లాస్‌మేట్స్ ముందు మాకెంత ఇన్సల్టో తెల్సా? క్లాసులో మా ప్రిస్టేజ్ డామేజ్ అవకుండా ఉండాలంటే ప్రతీ స్టూడెంట్ తమ పేరెంట్స్ నుంచి మినిమమ్ థౌజంట్ రూపీస్ కంటే తక్కువ కాకుండా కలెక్ట్ చేసుకురమ్మంది మా క్లాస్‌టీచర్!’’ పిల్లలిద్దరూ ముక్తకంఠంతో ‘అల్టిమేటమ్’ ఇచ్చారు తండ్రికి.
‘‘బాబోయ్.. ఇద్దరికీ కలిపి రెండు వేలా?’’ గుండె ఆగినంత పనైంది వెంకట్రావ్‌కి.
***
‘‘ఏంటి రామారావ్... దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నావ్?’’
‘‘మా ఇంటికీ, నా సమాధికీ పైకప్పులు దేనితో వేద్దామా.. అని!’’
‘‘మరీ అంత వెటకారమెందుకోయ్?’’ ఉడుక్కున్నాడు వెంకట్రావు.
‘‘లేకపోతే ఏమిటి వెంకట్రావ్- నేను బాధల్లో ఉంటే ఇలా దెప్పిపొడవటం భావ్యంగా ఉందా?’’ దీనంగా అన్నాడు రామారావు. అంతలో.. అక్కడికొచ్చాడు సుబ్బారావు-
‘‘అబ్బే.. మన వెంకట్రావ్ ఉద్దేశ్యం అది కాదోయ్ రామారావూ! ఉదయం ఆఫీసుకొచ్చినప్పట్నుంచీ నువ్వెందుకో దిగులుగా ఉంటేనూ.. కారణమేంటో తెలుసుకోవాలని అడిగాడంతే!’’ అంటూ వివరించాడు.
‘‘ఏంటోలే.. అంతా నా ప్రారబ్దం!’’ నిర్లిప్తంగా పెదవి విరిచేశాడు రామారావు.
‘‘అదేంటి రామారావూగారూ- ఈడుదాటిన పెళ్లికాని కుర్రాడిలా ఏమిటా వైరాగ్యం? ఏమా కథ? కాస్త మాకూ చెప్పొచ్చుగా!’’ ఆసక్తిగా అడిగింది- లంచ్ ముగించి తన సీట్‌లోకి వచ్చిన స్వరాజ్యలక్ష్మి.
‘‘అదిగో.. మళ్లీ వెటకారం!’’ ఉక్రోషపడ్డాడు రామారావు. ఆ నలుగురూ ఒకే సెక్షన్‌లో పనిచేసే ఉద్యోగులు. లంచ్ అవర్‌లో ప్రతిరోజూలాగే ఆ రోజు కూడా మాట్లాడుకుంటున్నారు.
‘‘సర్సరే.. అందరి తరఫునా నేను క్షమాణలు చెప్పుకుంటున్నాను. ఇంతకీ విషయమేంటో చెబుదూ?!’’ నొచ్చుకోవద్దంటూ నచ్చచెప్పాడు వెంకట్రావ్.
‘‘ఏం చెప్పను? అసలు పెళ్ళెందుకు చేస్కున్నానా, పిల్లల్నెందుకు కన్నానా.. అని ఆలోచిస్తన్నాను!’’
‘‘అరెరె.. నీకింత తొందరగా అంత పెద్ద జీవిత సత్యం బోధపడిందా? ఆశ్చర్యంగా వుందే?!’’
‘‘ఔనె్లండి.. నా ‘లోన్ అప్లికేషన్’ రిజెక్ట్ అయ్యిందని నేనేడుస్తుంటే.. మీకందరికీ వేళాకోళంగా వుంది కదూ?!’’ మరింత కుమిలిపోయాడు రామారావు.
‘‘ఏమిటీ.. నీకు లోన్ సాంక్షన్ కాలేదా?’’ పెట్రోలు రేటు ఒక్కసారిగా రెండ్రూపాయలు తగ్గిందన్న వార్త విన్నవాడిలా ఆశ్చర్యంగా అడిగాడు వెంకట్రావు.
‘‘అసలు మన ఆఫీసులో ఎవ్వరూ తీసుకోనన్ని లోన్లు తీసుకుని ‘లోను వీరుడు’గా పేరుపొందిన నీకే లోన్ సాంక్షన్ కాలేదంటే ఆశ్చర్యంగా ఉందే?!’’ సుబ్బారావు కూడా విస్తుబోతూ అన్నాడు.
‘‘ఇంతకీ.. మీ లోన్ అప్లికేషన్ ఎందుకు రిజెక్టయ్యింది రామారావుగారూ?’’ అనునయంగానే అయినా.. కాసింత కుతూహలంతోనే అడిగింది స్వరాజ్యలక్ష్మి.
‘‘ఇప్పటికే అన్ని రకాల లోన్లూ తీసేసుకున్నాను కాబట్టి!’’ దిగాలుగా చెప్పాడు రామారావు.
‘‘ఔనోయ్- నాకు తెలీకడుగుతానూ.. నీకా- ఏ బాదరబందీ లేదు. ‘డబ్బు ఖర్చయ్యే’ వ్యసనాలే నీకు లేవు. ఇంట్లో ఎవరైనా పెద్దవాళ్లకి ‘ఓపెన్ హార్ట్ సర్జరీ’ లేదా ‘క్లోజ్డ్ కిడ్నీ సర్జరీ’ లాంటి ఖరీదైన ఆపరేషనే్లవీ చేయించలేదు. ఇల్లు కట్టడం, ఫ్లాట్ కొనడం వంటి ప్రాజెక్టులేమైనా తలపెట్టావా.. అంటే అదీ లేదు! ఇక ‘పిల్లల పెళ్లిళ్ళు’ చేసి చితికిపోయావా.. అనుకుంటే- అసలు పెళ్లీడుకొచ్చిన పిల్లలే నీకు లేరు. ఉన్న ఇద్దరూ నాలుగూ, ఆరో క్లాసు చదివే కుర్రకుంకలేనాయె! ఐనా- ఓ ఉద్యోగి ఎన్ని రకాల లోన్లు తీసుకోవచ్చో అన్ని రకాల లోన్లూ ఇప్పటికే తీసుకున్నావ్, అసలు నువ్విన్ని లోన్లు తీసుకోవాల్సిన అవసరమేమిటోయ్?’’ ఆ చిదంబర రహస్యమేదో తెలుసుకోవాలన్న కుతూహలంతో అడిగాడు సుబ్బారావు.
‘‘అడిగితే నువ్వేమైనా ఫీలవుతానని ఊరుకున్నాంగానీ.. ఇన్నాళ్లుగా మా డౌటు కూడా అదే! నువ్విన్ని లోన్లు తీసుకోవాల్సిన అవసరాలూ, ఆర్థిక సమస్యలూ నీకేమున్నాయి రామారావూ? అతడి బాధని పంచుకోవాలన్న పెద్దమనసుతో అడిగాడు వెంకట్రావు.
అంతే! అంతవరకు లోలోపలే ఉగ్గబట్టుకున్న దుఃఖం ఒక్కసారిగా బయటికి తన్నుకురావడంతో బావురుమన్నాడు రామారావు. మిగతా ముగ్గురూ అతడికి ధైర్యం చెప్తూ ఊరడించి అనునయించడంతో- కాసేపటికి తేరుకుని, ‘కడుపు చించుకుంటే కాళ్లమీద పడ్తుంది’ అన్నట్లుగా అసలు విషయం చెప్పసాగాడు.
‘‘ఓ బాధ్యతగల తండ్రిగా నా పిల్లలు చదువుకుని బాగుపడ్తారన్న ఆలోచనతో, వాళ్ళకి మంచి చదువులు చెప్పించాలన్న ఆశతో రెండేళ్ళ క్రితం ఓ కార్పొరేట్ స్కూల్లో చేర్పించా! చదువు సంగతేమోకానీ, అప్పట్నుంచే మొదలైనై నా ఆర్థిక ఇబ్బందులు’’ అనే ఉపోద్ఘాతంతో కష్టాలు చెప్పుకొచ్చాడు రామారావు.
‘‘అడ్మిషనప్పుడు కట్టాల్సిన డొనేషనూ, అడ్మిషన్ ఫీజుల్తోనే నేను సగం ఆరిపోయా! ఏకమొత్తంలో కట్టాల్సిన ఆ ఫీజుల కోసం ఏనాడూ ఒక్కలోనూ తీసుకోని నేను- ఆఫీసులో రెండు లోన్లు తీసుకున్నాను. తర్వాత జనరల్ ఫీజు, ట్యూషన్ ఫీజు, మంత్లీ ఫీజు, స్పెషల్ ఫీజు, ఎగ్జామ్ ఫీజుల్తో పాటు టెక్ట్స్‌బుక్స్, నోట్‌బుక్స్, స్కూల్‌డ్రెస్సులు, బెల్టులు, బూట్లు, సాక్స్‌లు గట్రాలన్నీ స్కూలోళ్ళ దగ్గరే, వాళ్ళు ఫిక్స్ చేసిన రేట్లకే కొనాలి కాబట్టి- వాటి ఖర్చులు తట్టుకోడానికే కొత్త కొత్త లోన్లు తీసుకోవాల్సి వచ్చింది!’’
‘‘నిజమే! మామూలు ప్రైవేట్ స్కూల్‌లో పిల్లల్ని చదివిస్తున్న నాకే ఈ ఫీజుల మోత తట్టుకోలేకుండా వుంది. కాస్త పేరున్న స్కూల్‌లో పిల్లల్ని చదివిస్తున్న నీ పరిస్థితి ఎలా వుంటుందో నేనర్థం చేసుకోగలను’’ తన అవస్థను గుర్తుతెచ్చుకుంటూ అన్నాడు వెంకట్రావు.
‘‘మాదీ అదే పరిస్థితండీ! పిల్లల ఫీజుల బాధే భరించలేకుండా వుంటే మధ్యమధ్య ‘రిపబ్లిక్ డే, ఇండిపెండెన్స్ డే, స్కూలు యానివర్సరీ డే’ అంటూ జరిపే సెలబ్రేషన్స్ కోసం మళ్లీ కొత్తగా ఒక్కక్కర్నుంచి వందలూ, వేలూ వసూలు చేస్తున్నారు. పిల్లల్ని ప్రైవేట్ స్కూళ్ళలో చదివిస్తున్న పాపానికి ఈ వడ్డింపులు తట్టుకోలేక నానాయాతన పడ్తున్నామంటే నమ్మకండి!’’ తన గోడు వెళ్లబోసుకుంది స్వరాజ్యలక్ష్మి.
‘‘అంతే కాదండోయ్ స్వరాజ్యలక్ష్మిగారూ! దేశంలో వరదలూ, కరవులూ, భూకంపాల్లాంటి ప్రకృతి వైపరీత్యాలు ఎప్పుడు, ఎక్కడ సంభవించినా సరే.. వాటి ‘రిలీఫ్‌ఫండ్’ అంటూ స్కూలు తరఫున విరాళాలిచ్చేందుకు మన పిల్లల్నుంచే వేలకు వేలు వసూలు చేస్తున్నారు. ‘అత్త సొమ్ము అల్లుడు దానం’ అన్నట్లుగా డబ్బు మనది- పేరు మాత్రం స్కూలు ఓనర్లది!’’ తన అనుభవాన్ని చెప్పుకొచ్చాడు సుబ్బారావు.
‘‘ఇవే కాదు సుబ్బారావ్- ఈమధ్య ‘చిల్డ్రన్ ఫండ్’ పేరిట కొత్తగా పిల్లల్తో డబ్బు వసూలు చేయిస్తున్నారీ ప్రైవేట్ స్కూళ్ళ వాళ్ళు. పైగా, పిల్లలకి అవేవో కార్డులిచ్చి పంపి బలవలంతపు చందాలూ, విరాళాలూ సేకరించడమే కాక- ఎక్కువ డబ్బు వసూలు చేసుకొచ్చిన స్టూడెంట్స్‌కి ‘ఆర్డర్ ఆఫ్ ఫ్రిఫరెన్స్’లో ప్రైజులూ, గ్రేడులూ, ర్యాంకులూ ఆశ చూపుతున్నారు. దాంతో చదువు విషయం పక్కనపెట్టి పిల్లలు పోటీలు పడుతూ తల్లిదండ్రులతోపాటు, ఇంటికొచ్చిన అతిథుల్ని కూడా వదలకుండా స్కూలు ఓనర్ల కోసం బలవంతంగా చందాలు వసూలు చేస్తున్నారు. ఇలా ప్రైవేట్ స్కూళ్ళ యాజమాన్యాల దోపిడీకి బలైపోతూ చితికిపోయిన ఎంతోమంది తండ్రుల్లో నేనూ ఒక్కణ్ణయ్యాను!’’ తనలోని ఆవేదనని వెళ్లబోసుకున్నాడు రామారావు.
‘రోలొచ్చి మద్దెలతో మొరబెట్టుకుందట!’ అనే సామెతలోని పరమార్థం అతడి స్థితిని చూస్తూంటే చాలా స్పష్టంగా అర్థమవసాగింది మిగతావాళ్ళకి.
‘‘ఔనౌను.. నా పరిస్థితీ అదే! ఇంక్రిమెంట్ వస్తే మా ఆవిడకి పట్టుచీర కొనివ్వాలనుకున్న నా కోరిక ఈసారి కూడా తీరలేదు. నా ఇంక్రిమెంట్ డబ్బుల్ని కాస్తా నిన్న మా పిల్లలు వాళ్ళ స్కూల్లో అదేదో ఫండ్ పేరు చెప్పి గద్దల్లా తన్నుకుపోయారు!’’ తన గోడు చెప్పుకున్నాడు వెంకట్రావు.
‘‘మనమే కాదు.. ప్రైవేట్ స్కూళ్ళలో పిల్లల్ని చదివించే మనలాంటి పేరెంట్స్ బాధలన్నీ దాదాపు ఒకేలా ఉంటాయ్! ఏం చేస్తాం.. ఈ ఫీజుల బాదుడికి తట్టుకోలేనప్పుడల్లా ఇలా పరస్పరం బాధలు చెప్పుకొని ఒకర్నొకరం ఓదార్చుకోవడం తప్ప ఇంకేం చేయగలం?’’ నిస్సహాయంగా అంది స్వరాజ్యలక్ష్మి.
‘‘అదీ నిజమే! కాబట్టి నువ్విలా డీలా పడిపోకుండా కాస్త ధైర్యంగా ఉండు రామారావూ!’’ అంటూ మిగతా ముగ్గురూ రామారావుని ఊరడించి ధైర్యం చెప్పి, ఎవరి సీట్లోకి వాళ్ళు వెళ్లిపోయారు.
***
నాల్రోజుల తర్వాత- ఓ రోజు.. రామారావుకి సీరియస్సై హాస్పిటల్‌లో చేర్పించారనీ, అతడి పరిస్థితి ‘అటూ ఇటూ’గా ఉందన్న వార్త ఆఫీసులో గుప్పుమంది.
అతడికి క్లోజ్‌గా ఉండే కొలీగ్స్ ఆఫీసులో ఓ రెండు గంటలు పర్మిషన్ తీసుకుని హాస్పిటల్‌కి చేరుకున్నారు. రామారావు దగ్గరి, దూరపు బంధువులకు అప్పటికే సమాచారం చేరిపోవడంవల్ల, ‘చివరిచూపు’ కోసం వచ్చినట్లుగా వాళ్ళందరూ అప్పటికే అక్కడికి వచ్చి వున్నారు. రామారావు పరిస్థితి ఏ రేంజ్‌లో సీరియస్‌గా వుందో అక్కడున్నవాళ్ళనీ, వాళ్ల ముఖాల్లో అగుపిస్తున్న ఆందోళననీ చూస్తే అర్థమైంది. వెంకట్రావు, సుబ్బారావు, స్వరాజ్యలక్ష్మిలకు.
గత రాత్రి రామారావు భోజనం చేశాక- ఉన్నట్లుండి భళ్ళున వాంతి చేసుకుని, మాటా పలుకూ లేకుండా కళ్ళు తేలేసి కుప్పకూలిపోయేసరికి- ఇంట్లో వాళ్ళు రాత్రికి రాత్రి పెద్దాసుపత్రికి తరలించారట.
చలనంలేని రామారావుని టెస్ట్ చేసి ‘మైగాడ్!’ అంటూ డ్యూటీ డాక్టర్ ఇచ్చిన ఎక్స్‌ప్రెషన్స్‌నీ, వెంటనే రామారావు బాడీ(?)నీ ఐసీయూకి తరలించే హడావుడినీ చూసి రామారావు భార్యా పిల్లల గుండెలు జారిపోయాయిట. ఏం జరిగిందో తెలీక బేజారెత్తిపోయార్ట! పైగా, అతడికి వరుసగా సెలైన్ ఎక్కిస్తూ తలకీ, ఛాతీకి ఏవేవో వైర్లు ఫిక్స్ చేసి ఎల్‌సీడి స్క్రీన్‌పై కన్పించే రీడింగ్ నోట్ చేసుకుంటున్న నర్సుల్నీ, వాళ్ళకి ఇన్‌స్ట్రక్షన్స్ ఇస్తూ డాక్టర్ చేస్తున్న హంగామానీ చూసి బిక్కచచ్చిపోయార్ట! అసలు తన భర్తకి ఏమైందో తెల్సుకోవాలని ప్రయత్నించిన అతడి భార్యకి డాక్టర్ ఏ సంగతీ చెప్పకుండా- ‘సారీ- 12 గంటలు పోతేగానీ ఏమీ చెప్పలేం. మీ బంధువులకీ, దగ్గరివాళ్ళకీ కబురు చేసుకోండి!’’ అనగానే ఆవిడ లబోదిబోమంటూ ఫోన్లో అందరికీ విషయం పాస్ చేసిందట! అదీ సంగతి!
డాక్టర్ పెట్టిన 12 గంటల ‘డెడ్‌లైన్’ పూర్తయింది కాబోలు- ఐసీయూ బయట ఆత్రంగా, ఆందోళనగా, బెరకుగా, బేలగా, దీనంగా, భయంగా నిల్చుని డాక్టర్ చెప్పబోయే శుభ లేదా అశుభ వార్త కోసం రామారావు భార్యా పిల్లలూ, బంధువుల్తో పాటు వెంకట్రావ్, సుబ్బారావ్, స్వరాజ్యలక్ష్మి ఎట్సెట్రాలు కూడా ఎదురుచూడసాగారు.
ఇంతలో.. సీరియస్‌నెస్ నిండిన ముఖంతో లోపల్నుంచి డాక్టర్ రానే వచ్చాడు. వచ్చీరాగానే- ‘‘మీలో మిసెస్ రామారావు ఎవరండీ?’’ అనడిగాడు. అంతమందిలోంచి గుండె చిక్కబట్టుకొని బిక్కుబిక్కుమంటూ ముందుకొచ్చిన ఆవిడ భయం భయంగా డాక్టర్‌ని సమీపించి, ఇంకాపుకోలేక ఫెళ్ళున బావురుమంది.
‘‘ప్లీజ్.. కాస్త కంట్రోల్ చేసుకోండమ్మా!’’ అంటూ ఆమె తేరుకోవడానికి ఓ రెండు క్షణాలాగి, ‘‘మీకెంతమంది పిల్లలు? ఏ స్కూలు వాళ్ళది? ఏం చదువుతున్నారు?’’ అనడిగాడు.
అంతే.. ఆవిడకేం స్ఫురించిందో, ఏమిటో- అదేంటి డాక్టర్! అప్పుడే ఆయనకి.. ఓరి దేవుడా...’’ అంటూ మళ్లీ ఘొల్లుమనేంతలో- ‘‘ఊర్కోండమ్మా... మీరేదేదో ఊహించుకోకండి! మీ అదృష్టంకొద్దీ పెద్ద ప్రమాదం తప్పింది. ఇంకోసారిలాంటి స్ట్రోక్ వస్తే మాత్రం ఆయన్ని కాపాడ్డం ఇంపాజిబుల్!’’ అన్నాడు.
అది విని అందరూ రిలీఫ్‌గా ఊపిరి పీల్చుకుంటూండగా.. ‘‘ఏనాడూ ఒక్కసారైనా ముక్కు చీదడం గానీ, ఓ దగ్గు దగ్గడం కానీ ఎరుగని మా రామారావుకి ఇంత సడెన్‌గా గుండెపోటెలా వచ్చిందంటారు డాక్టర్‌గారూ?’’ అని బంధువుల్లోంచి ఎవరో అడిగినదానికి- తల తిప్పి చూస్తూ చెప్పాడు డాక్టర్-
‘‘ఇది గుండెపోటని ఎవరన్నారు? రామారావుగారికి వచ్చింది పి.ఎస్.ఎఫ్ స్ట్రోక్’’
‘‘పి.ఎస్.ఎఫ్.స్ట్రోకా?’’ అలాంటి జబ్బు బయటగానీ, సినిమాల్లోగానీ, కనీసం టీవీ సీరియల్స్‌లోగానీ ఎప్పుడూ విన్నట్లు లేకపోవడంతో చాలామంది ఒకేసారి అడిగేశారు.
‘‘అవును.. ఈ పి.ఎస్.ఎఫ్ స్ట్రోక్’ అనేది ఈమధ్యే కొత్తగా మొదలైంది. స్కూళ్ళకి వెళ్ళే పిల్లలున్న తండ్రులకే ఈ స్ట్రోక్ తరచుగా వస్తుంది. ఇది గుండెపోటు కంటే చాలా డేంజర్! దీని ఎఫెక్ట్ డైరెక్ట్‌గా మెదడుపై ఉంటుంది. అందువల్ల శరీరంలో అన్ని భాగాలపై ఒకేసారి ప్రభావం కనిపిస్తుంది. ఈ స్ట్రోక్‌కి గురైనవాళ్ళకి సాధారణంగా మతిభ్రమించడం, పక్షవాతం రావడం, మాట పడిపోవడం, కోమాలోకి వెళ్లిపోవడం.. ఇలా ఏదైనా జరగొచ్చు. ఈ స్ట్రోక్‌కి గురైన తర్వాత కూడా తట్టుకుని క్షేమంగా బయటపడే ఛాన్స్ నూటికి ఒక్కరికే ఉంది. ఆ ఒక్క వ్యక్తి రామారావుగారే కావడం మీ అదృష్టం!’’ అన్నాడు డాక్టర్.
‘‘మైగాడ్.. పిఎస్‌ఎఫ్ స్ట్రోక్ ఇంత డేంజరా? అసలు ఈ స్ట్రోక్ రాకుండా ఉండాలంటే ఎలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలంటారు డాక్టర్‌గారూ?’’ రామారావు బంధువుల్లోంచి మరెవరో అడిగారు.
‘‘సింపుల్! స్కూళ్ళకెళ్లే పిల్లలున్న తండ్రులు ఒకే ఒక్క జాగ్రత్త తీసుకుంటే చాలు- ఈ స్ట్రోక్ వాళ్ళ దరిదాపులకి కూడా రాదు. కానీ చాలామంది దీన్ని నిర్లక్ష్యం చేస్తూ ఈ స్ట్రోక్‌కి గురవుతూనే ఉన్నారు!’’
‘‘ఇంతకీ.. ఏమిటా జాగ్రత్త డాక్టర్?’’ ఇంకెవరో అడిగిన ప్రశ్నకి బదులుగా చెప్పాడాయన.
‘‘తమ పిల్లల్ని ప్రైవేట్ స్కూల్లోంచి తీసేసి, గవర్నమెంట్ స్కూల్లో చేర్పించడమే!’’
‘‘అసలు పి.ఎస్.ఎఫ్. స్ట్రోక్’ అంటే ఏమిటి డాక్టర్?’’
‘‘ప్రైవేట్ స్కూల్ ఫీ స్ట్రోక్!’’
అది వినగానే- మిగతావాళ్ల సంగతేమో కానీ.. వెంకట్రావ్, సుబ్బారావ్, స్వరాజ్యలక్ష్మిలకి మాత్రం చాలా స్పష్టంగా అర్థమైంది.. వెంటనే తామెలాంటి జాగ్రత్తలు తీసుకోవాలో!! *

-యస్వీ కృష్ణ