గూటికి చేరే ముందు

ఇన్ని రోజులు గడిచాక
నెమ్మది నెమ్మదిగా చూపుల్ని నెడుతూ
ఒంటరి ఇల్లును వదిలి
స్వస్థలం చేరుకోడానికి ఆరుబయట ఊగే గాలిలా
మనసు నిలకడగా లేదు

చుట్టూ చూస్తున్నాను
ఆదరించే ప్రపంచం నెలకొని ఉంది
ఒకచోట ఉండాలనే ఉంటుంది
వీచే గాలులు ఉరిమే ఉరుములు
ఏవీ నాలో నన్ను ఆట్టే ఉండనీయవు

ఏదో ముందుకు లాగినట్టు
గెలుపేదో ఒక మార్గం నిర్దేశిస్తున్నట్టు
కాలాన్ని ఆనుకొని స్థలాలు మారతాం

నా వాకిలి రోడ్డును చూస్తూ
నా పెరటి చెట్టును ఆస్వాదిస్తూ
కాసిన్ని అడుగుల్ని ముందుకు నడిపాను

నాలాగే దూరం వచ్చి
సొంతూరు పోవాల్సినవారు కలిశారు
జీవితమూ మనసూ మారలేదు
కాస్త ఆర్థిక ప్రమాణాలు తప్ప.

ఇప్పుడొకటనిపిస్తుంది
ఉదయం ఎగిరి పిట్టలు చెట్టునొదిలి ఉండలేవు
మళ్లీ గూటికి
అలసి సాయంకాలం వాలింది