గతమే తప్ప వర్తమానం లేనోళ్లు!

వాన వెలిసాక
అప్పటివరకూ గదిలో విసిగిన ప్రాణం
కిటికీలోంచి వీచిన తెమ్మర స్పర్శతో
ఉన్నట్టుండి తేలికపడుతుంది
మట్టి మెత్తని పరిమళపు పువ్వై
విచ్చుకుంటుంది
చూరునుండి కారిన నీటిచుక్కల్ని
నేల చప్పుడు చేస్తూ చప్పరిస్తుంది
చిరుగాలి తన అలల చేతులతో

ఓ సుందరమగు చయినా
దేశంపు మత్స్య నయనా!
నీ యందము వినుతింపగ
సాధ్యంబ బ్రహ్మ కయినా?

జ్యోత్స్నా ద్రవంపు టలయా,
లేకున్న వింత కలయా,
నీ నవ్వు? నిత్యనూతన
లావణ్య శోభ నిలయా!