అది ఓ శివాలయం..

గతవారం మెరుపులో ప్రచురించిన సత్యానే్వషణ కథ చాలా బాగుంది. కథ ప్రారంభం నుంచి చివరి వరకు నవ్వుతూనే ఉన్నాను. కథలోని సంభాషణలు చాలా బాగున్నాయి. ఉదయం పేపర్లు చదవడం దగ్గర నుంచి టీవీ కార్యక్రమాల విశే్లషణ, సెటైర్లు అన్నీ కడుపుబ్బ నవ్వించాయి. చిదానందం, సదానందం పాత్రల చిత్రీకరణ ఎక్కడా బోరింగ్ లేకుండా ఉంది. ప్రస్తుతం సమాజంలో టీవీల ప్రభావం ఎలా ఉందో హాస్యభరితంగా వివరించారు.

అక్కడొక క్రియ
అసామాన్యంగా
అద్భుతంగా జరిగింది
భూమి పూజ చేసిన బుడతడు
బీజావాపనం చేశాడు
వరుణుడు వరమిచ్చాడు
భానుడు భాసించాడు
మట్టిపొరలను చీల్చి
అంకురం చిగురుటాకై
పత్రాల వలువలు తొడిగి
శుక్లపక్ష చంద్రుడై
మొక్క మానై పల్లవించి
కర్భన కోరలు ఛేదించి
కొత్త నీచుల
మాయాజాలంలో
వాదరకు గురికాక

అలారం 4 గంటలకు మ్రోగగానే ప్రసాద్ ఆ సౌండ్‌ని వెంటనే ఆపి పుస్తకాలు తీసి చదవడం ప్రారంభించాడు.
ఒకప్రక్క చదువుతూనే నేలమీద దీనంగా పడుకున్న తల్లిదండ్రుల వైపు చూశాడు.
అరిగిపోయిన కాళ్లు, వాచిపోయిన చేతులు చూసి కన్నీళ్లు ఆపుకోలేకపోయాడు. ‘నేను బాగా చదవాలి.. నేను బాగా చదవాలి’ అని పాజిటివ్‌గా అనుకుంటూ బ్యాంకు ఉద్యోగం సంపాదించి మా వాళ్లకి ఎలాంటి కష్టం రాకుండా చూసుకోవాలి అని అనుకున్నాడు.