అక్కడ కన్నీళ్లు ప్రవహిస్తున్నాయి. అక్కడ బాధలు భీతిల్లుతున్నాయి. ప్రతి మనిషికీ ఇది నా ఊరు అనేది ఉంటుంది కానీ నాకు లేదు. ఇదే నా బెంగ. ఉండడానికి నాకంటూ ఊరు ఉన్నా అక్కడ నాకంటూ బంధువులు లేరు. అక్కడ నాకంటూ ఉన్న రాళ్లు రప్పలు ఎవరో ఆక్రమించుకుంటున్నారు. వాటి గురించి పోరాడాలనే ఆశయం, ఆశ నాకు లేవు. అయినా పండక్కి అందరూ తమ సొంత ఊరు వెళుతున్నారు. నేను వెళ్లడానికి ఏ ఊరూ లేదు. అనేక సంబరాలు...

ఏలూరులో బ్యాంకు ఉద్యోగిగా పని చేస్తున్న జగదీష్‌కి సోదరుడు నవీన్ నుండి ఫోనొచ్చింది.
‘‘ఒరేయ్! జగదీష్ మీ వదిన దేవి మనకింక లేదురా! మనల్ని వదిలిపెట్టి వెళ్లిపోయింది. అందనంత ఎత్తుకు వెళ్లిపోయి మనల్ని ఒంటరివాళ్లని చేసింది’’ గద్గదస్వరంతో చెప్పాడు నవీన్.
అది విని జగదీష్ కాళ్లు వణికాయి.
‘‘అన్నయ్యా! అసలు ఏమయిందో చెప్పు అన్నయ్యా’’ అంటూ ఆందోళనగా అడిగాడు.

ఎంత వెదికినా వేపచెట్టు కనపడదే!
విందామంటే కోయిలపాట వినపడదే!
నాలో ఏమైనా లోపమా!
లేదు లేదు లోపం నాలో లేదు
కాలమే మారిపోయింది. నా పిచ్చిగాని,
అరణ్యాలు జనారణ్యాలుగా మారుతున్న వేళ
ఆక్రమణల పర్వంలో
అరుగులు లేని అపార్ట్‌మెంట్లు
వాకిళ్లు లేని లోగిళ్లు
ఇక చెట్టుకు దిక్కేది, పిట్టకు గూడేది
రెడీమేడ్ బోగి పిడకలు, ఉగాది పచ్చడి పేకెట్లు

పేజీలు : 136
వెల : 200/-
ప్రతులకు:
అడపా పద్మ
ఎ-4, భూపతి రెసిడెన్సీ
కోదాడ రోడ్
ఎన్‌ఎస్‌పి ఆఫీస్ ఎదురుగా
జగ్గయ్యపేట-521 175
--