పోగులు మెలేశాడు

మల్లేశం *** బాగుంది
***
తారాగణం: ప్రియదర్శి, అనన్య, ఆనంద్ చక్రపాణి, ఝాన్సీ తదితరులు.
సంగీతం: మార్క్ కె రాబిన్,
కళ: లక్ష్మణ్ ఏలె
సినిమాటోగ్రఫీ: బాలు శాండిల్యాస
నిర్మాతలు: రాజ్ ఆర్, శ్రీ అధికారి,
కథ, స్క్రీన్‌ప్లే, దర్శకత్వం: రాజ్ ఆర్
***
తమ వృత్తికవసరమైన శారీరక శ్రమను తగ్గించే ఓ నూతన ఆవిష్కరణ కోసం పాటుపడి సాధించిన ఓ వ్యక్తి సజీవ ఉదంతానికి తెర రూపమే ‘మల్లేశం’- ఈ చిన్న వివరణే స్ఫూర్తివంతంగా ఉంది కదా! చిత్రం కూడా అదేస్థాయి స్ఫూర్తితో మనకందించాడు దర్శకుడు రాజ్ ఆర్.
చేనేత కార్మికుల చీరల నేతలో ఆకర్షణీయమైన ఆకృతులు ముద్రించడానికి అవసరమైన ‘ఆసు’ యంత్రాన్ని రూపొందించుదామని చిన్ననాటి నుంచి మల్లేశం (ప్రియదర్శి) అనుకుంటూ ఉంటాడు. అలా అనుకోడానికి కారణం -ఆ పని చేత్తో చేసి చేసీ భుజం దెబ్బతిన్న తల్లి లక్ష్మి (ఝాన్సీ) స్థితిని చూడటం కూడా. యంత్రం కనుగొంటే, తన తల్లితోపాటు అనేక మంది చేనేత కార్మికుల వెతలు తీరతాయన్న బృహత్ సంకల్పం అతనిది. కానీ అది కనిపెట్టడానికి అవసరమైన చదువు, ఆర్థిక ఆలంబనకు అందనంత దూరమైన దయనీయమైన పరిస్థితి అతనిది. అదీకాకుండా ఈ పని సాధించే ప్రక్రియలో అనేకానేక ఆపదలూ దాపురించాయి. మరి ఇలాంటి విపత్కర పరిస్థితుల్లోంచి బయటపడి ఎలా విజయుడయ్యాడు? అన్న వివరణతో మనల్ని ఇంటికి పంపుతాడు మల్లేశం. తెలుగులో ఒకరకంగా ఇది బయోపిక్‌ల వత్సరంగా చెప్పుకోవాలి. ఇప్పటికే మూడు చిత్రాలు ఈ విభాగంలో వచ్చేశాయి. వాటికీ, దీనికి తేడా ఏమిటంటే -ఓ సామాన్యుడు అసామాన్య స్థితికి ఎదిగి ‘పద్మశ్రీ’ పురస్కారాన్ని సాధించటం. మరెందరికో ప్రేరణాత్మకుడిగానూ నిలిచిన వ్యక్తి కథ ఇది. ఈ ఉదంతాన్ని చిత్రాంతంలో -మల్లేశం ప్రసంగాన్ని పొందుపర్చి సినిమాకు చక్కదనాన్ని తెచ్చారు. తెలంగాణ గ్రామీణ ప్రాంత మాండలికాన్ని ఇంత సాధికారికంగా ఉపయోగించిన చిత్రం ఇదేనేమో. మాండలికంలో అలవోకగా, అంతర్భాగంగా, అప్రయత్నంగా వచ్చే ఉర్దూ పదాల్నీ యథాతథంగా వాడి సన్నివేశాలకు ఎనలేని వనె్న తెచ్చారు. చిత్రం ప్రారంభమే ‘మగ్గాలు మూతపడ్డాయి- అప్పులు కుప్పలయ్యాయి’. అందుకే ‘ఇజ్జత్’ (పరువు) కాపాడుకోడానికి బ్రతుకు చాలించిన ‘మల్లేశం’ మేనమామ కుటుంబం ఆత్మహత్య చేసుకోడంతో ప్రారంభించి -ఆ వర్గం పడిన, పడుతున్న వెతలు చూపిస్తూ.. మరింకేవీ పట్టించుకోకుండా సినిమా స్కిన్‌లోకి ఆడియన్స్‌ని తీసుకుపోయాడు దర్శకుడు. ఈ సందర్భంగా తెలిసో తెలియకో చిన్న మల్లేశం ‘సరే మామ అప్పుచేశాడు. ఇజ్జత్ కోసం చనిపోయాడు, మరి బుజ్జి (మేనమామ కూతురు)నెందుకు చంపేశారు?’ అని అడిగిన మాట హృదయమున్న వారిని ఇంటికొచ్చిన తరువాతా వెంటాడే మాట. ‘అవును అది తప్పే’ అని అదే సందర్భంలో మల్లేశం తల్లి ఒప్పుకుంటుంది కూడా! అలాగే మరోచోట ఎదురైన అవరోధాలకు అదిరిపోయి, తనువు చాలించుకుందామనుకున్న మల్లేశం, తల్లి చాలాసార్లు అనే మాట ‘ఆపదలు’ వచ్చినపుడు అన్ని దార్లు మూసుకుపోయినా, ఎక్కడో ఓ ద్వారం తెరుచుకుని ఉంటుంది. దాన్ని పట్టుకోడానికే ప్రయత్నించాలి అన్నది గుర్తుకువచ్చి, ఆత్మహత్యా ప్రయత్నం విరమించుకుంటాడు. అసలు ఆయన అలాంటి పనిని విరమించుకున్నాడు కనుకనే, ఈనాడు మనం ఆ చరిత్రను మార్గదర్శకంగా భావించి నీరాజనాలిస్తున్నాం. ఈ సన్నివేశాల్ని హృద్యంగా చిత్రీకరించారు. ఇక సినిమాలో నటీనటుల నటనా ప్రస్థావనకొస్తే, ఓమాట చెప్పాలనిపిస్తోంది. నట శిక్షణాలయాల్లోనూ, ఇతరేతర చర్చల్లోనూ ‘ఏది మంచి నటన?’ అన్న ప్రశ్నకు సమాధానంగా ఏది నటన కాదో అది మంచి నటన (గుడ్ యాక్టింగ్ ఈజ్- నోయాక్టింగ్) అని చెప్తారు. ఆ పదబంధం సరిగా ఇందులోని నటవర్గానికి సరిపోతుంది అనీ తప్పనిసరిగా చెప్పచ్చు. ఎందుకంటే నాయక పాత్రధారి ప్రియదర్శినుంచి, పంకా పాడైందని అడ్డమైన మాటలూ అన్న గంగవ్వ పాత్రవరకూ అందరూ ప్రాణంపెట్టి పాత్రల్లో జీవించారు. హాస్య నటుడుగా ఇంతవరకూ అలరించిన ప్రియదర్శి అయితే నిజమైన మల్లేశమే సంతోషంగా ఉప్పొంగిపోయే విధంగా నటించారంటేనే చాలు, ఆయన ప్రతిభ ఎంతటిదో చెప్తోంది. ఝాన్సీని లక్ష్మి పాత్రలో చూసిన తర్వాత చిత్రసీమ కాస్త కొరత ఫీలవుతున్నా కారెక్టరు ఆర్టిస్టుల లోటు తీరుతుందనే అనిపించింది. మల్లేశం భార్య పద్మ పాత్రలో అనన్య పేరుకు తగిన రీతిలో సాటిలేని విధంగా నటించింది. భర్త పరిస్థితిని అర్థంచేసుకుని తగిన ధైర్యమిచ్చిన సన్నివేశంలోగానీ, అతని విషాద భావనను గమనించి కాస్త లైటర్ మూమెంట్ తీసుకురావడానికి చేసిన సీన్స్‌లోగానీ అనన్యమైన స్థాయిలో ఆమె నటించింది. అలాగే మల్లేశం తండ్రిగా ఆనంద్ చక్రపాణి కూడా చాలా సహజంగా నటించారు. అయితే సాధారణంగా నటీనటుల నటనాఖ్యాతిని వారినలా నటింపచేసిన దర్శకుడికిస్తారు. కానీ ఇందులో టైటిల్స్‌లో ‘డైరెక్టర్ ఆఫ్ యాక్టింగ్...’ అంటూ ఒకరి పేరు చూపారు. హాలీవుడ్‌లోనూ, బాలీవుడ్‌లోనూ అక్కడక్కడ ఇలా చూపే విధానం ఉంది. తెలుగులో తక్కువ. ఏది ఏమైనా మనమీ క్రెడిట్ అటు దర్శకుడికీ, ఇటు డైరెక్టర్ ఆఫ్ యాక్టింగ్‌కీ కూడా ఇద్దాం’. ఇందాకా అనుకున్నట్లు తెలంగాణ మాండలికానికి నిజమైన పెద్దపీట వేసిన సంభాషణాకర్త పెద్దింటి అశోక్‌ని ప్రశంసించకుండా ఉండలేం. ‘ఎంత పెద్దపనైనా చిన్నచిన్న భాగాలుగా చేసి చేసేస్తే పని అయిపోతుంది’ లాంటివి ఆచరణీయం. అదే విధంగా పద్మ పాత్రలో ‘అబ్బో ఈ చీర ఎంత బాగుందో, చీరలు నేసుడే కానీ, ఎన్నడూ ఇసుంటివి వేసుకోనే లేదు’... అన్న సంభాషణా గుండెల్ని తాకింది. మార్క్ కె రాబిన్ స్వరాల్లో ‘నాకు నువ్వని, మరి నీకు నేనని’ అన్న దాంట్లో తన మార్కు చూపారు. ‘నల్లని ఆకాశంలో కానరాని భాస్కరులెందరో’ అన్న వాక్యం ఓ పాటలో రచయిత బాగా ఉపయోగించారు. అలాగే ‘పేగుబంధం- పోగుబంధం’ పద ప్రయోగమూ బాగుంది. కథాభాగం ఎనభై, తొంభై దశకాల్లో కనుక అప్పుడు విరివిగా దొరికే గోల్డ్‌స్పాట్ లాంటివి చూపడంలోనూ చక్కటి ‘సమయోచిత’ ప్రజ్ఞ చూపిన డైరెక్టర్, అప్పట్లో వాడకంలోలేని రెండొందల రూపాయల నోట్లని నాయక పాత్రధారికి పాత ఇనుము కొన్న వ్యాపారి ఇస్తున్నట్టు చూపకుండా ఉంటే బాగుండేది. ఓ పక్క మల్లేశం కుటుంబం ఆర్థిక పరిస్థితి అంతంతమాత్రమే అని చూపిస్తూ, ఆ పాత్ర మాత్రం ఎప్పుడూ ఇస్ర్తి బట్టలు వేసుకున్నట్టు చూపడమూ సరిగ్గాలేదు. ఇలాంటి చిన్న చిన్నవి వదిలేస్తే లాజిక్కు లేని చిత్రాలు, రియాల్టీకి దూరం అన్నీ అని తూర్పారబట్టేవారు కూడా నిరభ్యంతరంగా చూడదగ్గ చిత్రం ‘మల్లేశం’.