కథావస్తువులో వైవిధ్యం కనబరుస్తున్న కథలు వస్తూనే వున్నాయి. కాని బహు స్వల్ప సంఖ్యలో వున్నాయి. రచయితలు యింకా నేల-నీరు వదలి, గాలి-వెలుతురు- ఆకాశ అవకాశాల వయిపు అలవోకగా పరుగులు తీయలేకపోతున్నారు. భౌతికతను అధిగమించి, మానసికత- బౌద్ధికత- ఆత్మీయత వయిపు చేతులు చాచలేకపోతున్నారు.

అమెరికా, న్యూజిలాండ్‌లోని ఆదిమ తెగల్లాగే హిందూ జాతి కూడా
అంతరించి పోతుందని లెఫ్టినెంట్ కల్నల్ యు.ఎన్.ముఖర్జీ నూరేళ్లకు పూర్వమే ప్రమాద ఘంటిక
మోగించాడు. దానికి స్పందించే స్వామి శ్రద్ధానంద శుద్ధి, సంగఠన్ లను మహోద్యమంగా చేపట్టి,
బలవంతంగా మతాంతరీకరణ
అయినవారిని లక్షల సంఖ్యలో హిందూ ధర్మంలోకి తిరిగి
తీసుకొచ్చాడు.

పెదవి దాటని మాట
వౌనంగానే పల్కరించి
చూపులతో మాట్లాడింది
యుగయుగాంతరాల భావమొకటి
వాయు తరంగాలలోంచి
అంతరంగాన్ని కల్లోలపరిచింది
విలువైన ద్రవ్యరాశి
చెల్లని నాణేల మోతకు
నిలువ నీడలా నిలుచుని
మూగవోయంది!
సుఖ లాలసలో
మన్ను మిన్ను మరచిన
నగరానికి పల్లె మూలల
వ్యథలు - గాథలు రుచించలేదు
రసరాజ్యమంతా
తమదేననుకొనే భావుకులు

కల్పన సాహిత్యం సన్నగిలిపోయి, కథ అనేది మరుగు అయిపోతుందేమో అనే భయాన్ని మనసులో నింపుకుని కొందరు, ఈ ప్రక్రియకు ‘మ్యాజిక్ రియలిజమ్’ అనే కొత్త సంవిధానాన్ని మొదట్లో ఆ పేరు తెలియకుండానే ఆశ్రయించారు. సాంఘిక వాస్తవికత కూడా పాతబడిపోతున్న రోజులలో ఈ మ్యాజిక్ రియలిజమ్ ఉధృతం అయిపోయింది.