విలియం జాన్ జింగర్ చంపాడు పేదరాలు హాటీ కెరోల్‌ని
తన వజ్రపుటుంగరపు వేలు చుట్టూ చుట్టుకున్న లాఠీతో
బాల్టిమోర్ హోటల్ పానీయ శాలలో
వచ్చారు పోలీసులు, ఆయుధం వశపర్చుకున్నారు
కస్టడీలో అతనిని తీసుకెళ్లారు స్టేషన్‌కు
ఆరోపించారు విలియం జాన్ జింగర్‌పై హత్యా నేరాన్ని
కానీ మీరెవరైతే అవమానాల్ని తాత్వికబద్ధం చేసి
అన్ని భయాలను విమర్శిస్తారో

కథ చెప్పేవాడు (రాసేవాడు) నిజానికి రచయితే అయినా అతను ఈ పనిని తన పాత్రల ద్వారా చేయిస్తాడు. సన్నివేశాలద్వారా సమకూరుస్తాడు. ఒక పాత్ర తను చెప్పిన విషయాన్ని- మరింత దృఢంగా నిర్థారించదలచుకున్నప్పుడు, ఆ కథ సందర్భాన్ని మరో కథ ద్వారా చెప్పిస్తాడు. కథలో కథలు, ఆఖ్యానంలో ఉపాఖ్యానాలు మన సాహిత్యంలో మొదటినుంచీ అలవాటే.

చెప్పదలుచుకున్న కథనం చాలానే వున్నా రచయితలు ఒక్కొక్కసారి దానిని సంకుచితం చేసేస్తు వుంటారు. కార్డు కథలు, పేజీ కథలు యిలాగే పుట్టాయి. ఇటువంటి చిన్న కథను చిత్రిక అనో, అల్పిక అనో అనడం కూడా అలవాటుంది. గల్పిక మరో పెద్ద కథకాదు గాని, చివరలో ‘మెలికముడి’వేయడంతో అంతం అవుతుంది. రామాయణం కథను సంకుచితం చేసి ‘కట్టె, కొట్టె, తెచ్చె’అని మూడుముక్కలలో చెప్పి వేయడం అందరూ ఎరుగుదురు.

‘‘మాటాటా’’ గుహల పర్వత పాదాల వద్ద
సంగమించిన నదితో సముద్ర కరచాలనం
ఒక అపూర్వ సగర్వ సందర్భం!
అపుడు నీవు- నా సముద్రానివి, నా స్రవంతివి
అక్కడ నేను- నీలో
ఆ వాగూ వారాశుల చిరాలింగనంలో
పక్షులు వీక్షిస్తున్న
ఆకలి ఎద అలలను అల్లుతున్న రాత్రిలో
అదొక ఉపశమించని వెచ్చని కౌగిలి
మన అపేక్షల అంతస్సులను ఆవరిస్తూ
నది పాడిన యాత్రాగీతం