1959లో కాలిఫోర్నియా కార్డియాలజిస్టులు డా.మేయర్ ఫ్రీడ్‌మన్, డా.రేహెచ్.రోజ్‌నమన్ రెండు రకాల పర్సనాలిటీలు ఉన్నాయని నిర్ధారించారు. చాలా తీవ్రంగా స్పందించి, బాగా బిజీగా ఉండేవాళ్లు తీవ్రమైన ఒత్తిడిలో పనిచేసే వాళ్లని, టైప్-ఎ పర్సనాలిటీ వ్యక్తులుగా గుర్తించారు. టైప్-బి పర్సనాలిటీ వాళ్లు అంత పోటీగా జీవించాలని భావించరు. తేలికగా జీవితాన్ని గడిపేస్తుంటారు.

ఒక విధమైన నిస్సహాయతకు లోనై ఆత్మహత్యలు చేసుకుంటుంటారు. జీవితం మీద, చేసే పనులమీద ఉత్సాహాన్ని కోల్పోయి, నిస్సహాయస్థితిలో మరణించాలనే ఆలోచన ఆవిర్భవిస్తుంది.
వయసు పెరుగుతున్న వాళ్ళలో, ఒక్కళ్ళే ఉండే భర్త లేక భార్య పోయినవాళ్ళలో, విడాకులు పొందిన వాళ్ళలో, షిజోఫ్రినియా అనే మానసిక జబ్బుతో బాధపడేవాళ్ళలో, మద్యం, మత్తుమందులకు అలవాటుపడిన వాళ్ళలో ఈ ఆలోచన ఎక్కువగా వస్తుంటుంది.

గుండెపోటు వచ్చి తగ్గినవాళ్ళు వ్యాయామం, జాగింగ్‌లాంటివి చేయవచ్చా అని కొందరి అనుమానం. తప్పకుండా చేయవచ్చు.
గుండెపోటు వచ్చి తగ్గినవాళ్ళకి చాలా ఆసుపత్రులలో కార్డియక్ రిహాబిలిటేషన్ కార్యక్రమాల్ని బోధిస్తుంటారు. వాళ్ళ గుండెని చాలా జాగ్రత్తగా పరీక్షించి, గుండె తట్టుకోగలిగేట్టే వ్యాయామాన్ని చేయమంటారు. ఈ విధంగా వ్యాయామం చేయడంవల్ల మానసికంగా, శారీరకంగా కూడా లబ్ధిపొందుతారు.

ఊపిరితిత్తుల చుట్టూ ‘ప్లూరం’ అనే పొర ఉంటుంది. ఈ పొరలో చిల్లిపడడంతో ‘న్యూమోథొరాక్స్’ వస్తుంది. ఈ పొరకి ఊపిరితిత్తులకు మధ్య గాలి జేరి, ఊపిరితిత్తులు వ్యాకోచించడం కష్టమవుతుంది. దాంతో ఊపిరి పీల్చడం కష్టమవుతుంది. ఛాతీలో ఏ యాక్సిడెంట్‌లోనో దెబ్బతిని, రిబ్ ఫ్రాక్చర్ అవ్వడంవల్ల ప్లూర పొర దెబ్బతిని న్యూమోధొరాక్స్ వస్తుంది.