పరిగెడుతున్న కాలం నుండి
హేమంత ఋతువు భూమిపై రాలిపడి
శీతల పవనాల విత్తులు చిగురించాయి
కోట్ల కాంతుల ఖిలలు విరజిమ్ముతూ..
అంబరమణి మకరంలోకి దూకి
గగన పసిడి ద్వారాలను తెరిచాడు!

పాత చిరుగుల బొంతోటి
నడ్డి నేసుకుని
పాతచీర పీలికలు
కొమ్ములకు చుట్టుకుని
డోలు సన్నాయి వెంటరాగా
ఓ గంగిరెద్దు నా ఇంట ముంగిట నిలిచింది

రంగు వెలసిన చీరల తలపాగాలు
చంకన చిన్న బొంత సంచీలు
సన్నాయి పంచెకట్టగా
డోలు లుంగీ చుట్టింది.

ధర్మమని సన్నాయి కోరగా
డోలు మోతగా ఆడగా
కుదురుగానైనా నిలువని గంగిరెద్దు
బెదురుచూపులు చూస్తోంది

ఏ పాపం పరాయి పాలన తెచ్చిందో
ఏ నేరం వేలాది మాన ప్రాణాలను
బలి తీసుకుందో
రెండు శతాబ్దాలు
బానిస బతుకులు బతికాం స్వామీ!
దయ చూపావు ఎట్టకేలకు
స్వేచ్ఛా వాయువు పీల్చాం చాన్నాళ్లకు
దారిద్య్రం, నిరుద్యోగం మిగిల్చావు శేష పాపంగా
ఆరు దశాబ్దాలు అనుభవించాం ప్రారబ్దంగా
ఓ దశాబ్దంగా దయ చూపావు
దేశాంతరాల్లో కూడా కొలువిచ్చావు

నాదయిన
ఒక గొంతు కావాలి
నాదయిన పాట పాడాల
నా మూలాలను
తర్జుమా చేసే
ఒక వేదిక కావాలి
నా చొక్కాలోని
డిజైన్లు కూడా
నా బతుకు రంగుల్ని
మీ కళ్లపై
ప్రతిఫలించాలి
ఒకే తానులో
ముక్కలమైనా
చెక్కలయిన
నా హృదయపు పలక మీద
నా వెతల అక్షరాలను
నా ఆత్మగౌరవ యాసను
నా జీవన మూలాల శ్వాసను
మీరూ ప్రేమతో దిద్దుకోవాలి