ఆత్మీయ స్పర్శ కోసం
మేను ఎదురుచూస్తూ
సంప్రీతి పిలుపు కోసం
చెవులు రిక్కిస్తూ
మాలిమి చూపు కోసం
మనసు విప్పారటం చూసి
వృద్ధాశ్రమం వొణుకుతూ ఉంది
నడక తడబడుతూ ఉంది
మాట ముక్కలౌతూ ఉంది
చూపు మసకబారి ఉంది
నిద్రిస్తూ మేల్కొంటూ
కలవరిస్తూ కలలు కంటూ
కాలం ద్రవీభవిస్తూ
ఘనీభవిస్తూ
గాలి పరుగెడుతూ
గడ్డ కడుతూ

నాన్నా, నేను స్వరకర్తలుగా
పియానోస్ వాయిస్తున్నట్టు
ఎదురెదురు మగ్గాలపై నేత పాట అల్లుతాం

అమ్మ
మా సంగీతానికి గొంతు కలిపినట్టు
గిరగిరా గిరగిరా రాట్నం తిప్పుతుంది

వస్త్రాలు నేసే వాళ్లమే అయినా
అరచేతిలో పుట్టుమచ్చ వున్నట్టు
ఎన్ని వస్త్రాలు నేసినా
ఒక్కటీ కట్టలేని అదృష్టం ఉన్నోళ్లం.

మొదటిసారి
నదిని చూసినప్పుడు
అడివిలో ఆగమైన
పల్లె యువతిలా కనిపించింది.

ఒకచోట ఆగదు
సూటిగా పరిగెత్తదు
వంకర టింకరగా
తన దారిని తానే నిర్మించుకుంటుంది.

సముద్రమెక్కడుందో తెలియదు
అసలు సముద్రమే దాని గమ్యమని
దానికెవరూ చెప్పలేదు.
వెళ్తూ వెళ్తూ ఓ గుట్టమీంచి
గబాలున దుంకేస్తుంది

విలాసవంతమైన భవంతుల్లో
తమకు కేటాయించిన గదుల్లోనో...
అపార్ట్‌మెంట్స్ పైభాగంలోనో...
పార్కుల్లో చీకటిగా ఉండే ప్రదేశంలోనో
నిర్మానుష్య ప్రాంతంలో విస్తరిస్తోన్న వినాశనం!
చలనచిత్రాల ఈవెంట్ ఫంక్షన్స్‌లోనో
ఊళ్ల చివర్లలోనో.. నగర శివార్లలోనో
అస్తారబతంగా అలముకుంటున్న అంధకారం!
సూపర్ మార్కెట్ల సౌందర్య పోషక విభాగాల్లోనో...