వానకి వయసు మళ్లింది, ఓపిక తగ్గింది
ముసలి నసలా చినుకుల్ని రాలుస్తోంది

వాకిలి ముందు పారుతూ పిల్లకాలువలు
సిరలూ, ధమనుల్లా సాగిసాగి
క్రమంగా సనసన్నని నాళాలవుతున్నాయ

కాలువలో ముందు వేగంగా
అంతలో నిదానంగా - పడవలు,
కత్తి పడవలు
వాటి వేగానికి చోదకశక్తినివ్వాలని
ఒకటే కేరింతలు, త్రుళ్లింతలు, కవ్వింపులు -
పిల్లకాయలు!

కత్తి పడవ కాలికి అడ్డం పడి
పయనాన్ని అడ్డుకుంది - పుల్ల
ఎగురుతూ, చేయ సాచి, తీసి
తన ‘వస్తువు’ని తాను అందుకుంది పాప
ఇప్పుడది రూపం కోల్పోయన పడవ!

ఇటు చివికిన పుల్ల చిట్లి చెదిరింది
అటు తడిసిన కాగితం విచ్చిపోయంది
పుల్లని ఆవలికివిసిరేసి
కాగితాన్ని విప్పి చూస్తే - ‘కాలమ్’ కవిత!

‘కాలం ప్రవహిస్తూనే ఉంటుంది
కవిత ప్రసరిస్తూనే ఉంటుంది’

రేపటి గళం
అక్షరాల్ని కూడబలుక్కుంటోంది
అవి నిత్యసత్యాలు!!