సీతారత్నమ్మ ఇద్దరు కుమారులు రాజవరంలో నివసించేవారు. పెద్దవాడు రాహుల్ ఆఫీసులో పనిచేస్తూ పెద్ద ఇంటిలో హుందాగా ఉండేవాడు. చిన్నవాడు రాకేష్ మామూలు గుమాస్తాగా పనిచేస్తూ ఇరుకు గదిలో ఉండేవాడు.
ఆ రోజు సీతారత్నమ్మ చాలా హడావుడి పడసాగింది. దానికి కారణం ఆమె అన్నయ్య చంద్రశేఖర్ అమెరికా నుండి రావడమే. ఇరవై ఏళ్లు అమెరికాలో ఉన్న చంద్రశేఖర్ హైదరాబాద్‌కు వచ్చి రాజవరం వస్తున్నానని సోదరికి కబురు పెట్టాడు.

ఆ రోజు ‘ప్రశాంతి వృద్ధాశ్రమం’ కళకళలాడుతోంది. చక్కగా మామిడి తోరణాలు కట్టి అందమైన ముగ్గులతో ఉగాది వేడుకలు చేసుకోవడానికి ముస్తాబు అయింది. ఉదయం ఆరు గంటలకే ఆ వృద్ధాశ్రమంలోని వృద్ధులతో కలిసి పండుగ చేసుకోవటానికి వచ్చారు. అక్కడి వృద్ధులందరికీ ఆదిత్య, అతని స్నేహితులు సంవత్సర కాలంగా పరిచయస్తులే. వారికి పరిచర్యలు అందించటానికి అక్కడికి వస్తూ ఉంటారు.

ఇంట్లో పెద్ద దుమారమే చెలరేగింది.

‘‘ఏవండీ! మీ నాన్నగారికి ఈ వయసులో అంత పంతం, పట్టింపు ఎందుకు? సంసారం అన్న తరవాత కుటుంబంలో నలుగురు ఆడవాళ్లు ఒకచోట చేరితే కష్ట సుఖాలు, సుఖ దుఃఖాలు పంచుకుంటారు. అవన్నీ వెంటనే వదిలేస్తారు. వారి మాటలు విని వాటినే పట్టుకుని శపధాలు చేయడం, మనుషుల మీద ద్వేషాలు పగలు పెంచుకోవడం ఏం బాగుంటుంది చెప్పండి. ఇంతకీ మావయ్య గారి కోపం, ఎవరిమీద? కొడుకుమీదా? కోడలి మీదా? లేక మనవల మీదా? అంది సునీత.