అదొక చక్కని పచ్చిక మైదానం. బాగా దట్టంగా పెరిగిన పచ్చగడ్డిని ఒకపక్క గుర్రం, మరోపక్క ఒక గొర్రె తనివితీరా మేస్తూ ఉన్నాయి. కడుపు నిండిన గుర్రం ఇటూ అటూ దృష్టి సారించింది. దూరంగా తన మానాన తాను పచ్చిక మేస్తూన్న గొర్రె కనపడింది. గుర్రం ఒకసారి తనవైపు తాను చూసుకుంది. ఆహా!! సృష్టికర్త నన్ను ఎంత అందంగా, దృఢంగా సృష్టించాడు. తన నిడుపాటి తోక చాలు తనెంత అందమైనదో చెప్పడానికి.

రాముడి మాటలు విన్న సీత కన్నీళ్లు కారుస్తూ మెల్లగా ఇలా చెప్పింది.

ఈమధ్య ఓ సింహం కథ చదివాను. కథ చాలా బాగుంది. ‘్ఫ్లంచ్’ అన్న నవలలోని ఓ చిన్న కథ అది.
రెండు సింహాల కథ. ఓ సింహం అడవిలో ఉంటుంది. మరో సింహం ‘జూ’లో ఉంటుంది. రెండూ సింహాలే. కానీ రెండింటి జీవితం వేరువేరుగా ఉంటుంది.

ఆహారం అనేధి జీవరాశికి ప్రకృతి ప్రసాదించిన జీవదాయక వరం. రుచి అనేది దానికి ఉన్న తత్త్వాన్ని ఆపాదించే అంశాల్లో ఒకటి. ఆహారం తీసుకోవటానికి మనసును ప్రేరేపించటం కోసం రుచి అవసరం. దాన్ని తెలుసుకోవటానికి నాలుక, దాని మీద ఉన్న రుచి గ్రంథులు కారణం అవుతున్నాయి. ఈ యంత్రాంగమే లేకుంటే ఆహార సేవన, ఆహార ఆస్వాదన అనేవి ఈ విధంగా ఉండేవి కావు.