హైదరాబాద్‌లో ఒక జడ్జి ఉండేవాడు. ఆయన ఎప్పుడూ న్యాయస్థానానికి అంటిపెట్టుకుని వుండేవాడు. ఒకసారి లంచ్ టైంలో వీధిలో ఒక కుర్రాడు పాట పాడటం వినిపించింది. ఆ కుర్రాడు అసభ్య పదజాలం నిండిన ఆ పాటను పాడుతున్నాడు.
జడ్జి మనిషిని పంపి ఆ కుర్రాణ్ణి పిలిపించి ఆ పాటను పాడమన్నాడు. మళ్లీ పాడమన్నాడు. ఇంకోసారి పాడమన్నాడు. నాలుగోసారి, ఐదోసారి అట్లా చాలాసార్లు పాడించుకుని విన్నాడు.

ఒక ఫకీరు ఒక చెట్టు కింద చల్లని నీడలో కూచుని ముస్లిం చట్టాలలోని ముఖ్యమయిన అంశాల గురించి చర్చిస్తున్నారు. చుట్టూ ఎందరో గొప్ప విద్యావంతులు, కాజీలు చేరి ఆ చర్చలో పాల్గొన్నారు. అందరూ గంభీరంగా న్యాయం గురించి, ధర్మం గురించి మాట్లాడుకుంటున్నారు.

వౌలానా రూమీ, ఫామ్స్ తబ్రీజ్ మొదటి కలయిక. ఆ ఇద్దరు జ్ఞానుల కలయిక గురించి వివిధ రకమయిన కథనాలు ఉన్నాయి. కానీ ఇది ఆసక్తికరమైంది.
రూమీ గాఢమయిన అధ్యయనంలో ఉన్నాడు. ఒక ఇస్లాం ధర్మగ్రంథ పారాయణంలో వున్నాడు.
అప్పుడు అక్కడికి ఫామ్స్ తబ్రీజ్ వచ్చాడు. రూమీ పుస్తకం చదవడం చూశాడు. ‘ఏం చదువుతున్నావు?’ అని అడిగాడు.

ఒక గృహస్థుని ఇంట్లో ఒక రామచిలుక ఉండేది. పంజరంలో నించి ముద్దుముద్దుగా మాట్లాడేది. దాని యజమాని, భార్యా పిల్లలు దాన్ని ప్రేమగా చూసుకునే వాళ్లు. దానితో మాట్లాడి కాలక్షేపం చేసేవాళ్లు. ఆ గృహస్థు వ్యాపారస్థుడు. పొరుగు వూళ్లకు వెళ్లి వ్యాపారం చేసేవాడు. వస్తూ ఇంట్లో వాళ్లకు, రామ చిలుకకు కావలసినవి తీసుకొచ్చేవాడు.