మణిపురి పట్టణాన్ని మహారాజు నారాయణవర్మ పాలిస్తున్నాడు. అతనికి దైవభక్తి ఎక్కువ. అందుచేత తన ర్యాంలో చుట్టుపక్కల ఎక్కడా లేని శివాలయాన్ని నిర్మించాలని తలంచి విదేశీ కళాకారులను రప్పించి ఆలయాన్ని సుందరంగా చూడముచ్చటగా నిర్మింపజేశాడు. కానీ అందులో స్వామి వారి విగ్రహ ప్రతిష్ట కాకుండానే దివంగతుడయ్యాడు. అతని తదుపరి ఆయన కుమారుడు యువరాజు రామేశ్వర వర్మ పరిపాలనా బాధ్యత చేపట్టి రాజ్యపాలన కావిస్తున్నాడు.

చిన్నతనం నుండీ విక్రమ్, విజయ్ ప్రాణ స్నేహితులు. ఒకరంటే ఒకరికి విపరీతమైన అభిమానం. ఇద్దరి ఆశలూ ఆశయాలూ ఒక్కటే.
పాఠశాలలో చదువుకునేటప్పుడు దేశభక్తి వంటి భావాలు వాళ్లిద్దరినీ ఉత్సాహపరిచేవి. ఏనాటికైనా సైన్యంలో చేరాలని, దేశసేవ చేయాలని వాళ్లు ఆశయంగా పెట్టుకున్నారు. చివరికి వారి దృఢ సంకల్పమే వారికి సైన్యంలో చోటు కల్పించింది.

మహామల్లపురమనే ఒక చిన్న గ్రామంలో చలమయ్య అనే ఒక వ్యాపారి ఉండేవాడు. అతడు చాలా న్యాయంగా వ్యాపారం చేసేవాడు. తనకు రావలసిన లాభానికంటే ఒక్క రూక ఎక్కువ తీసుకునేవాడు కాదు.
అందుకని అందరూ చలమయ్య దగ్గరే వస్తువులన్నీ కొనేవారు. మహా మల్లపురం నుంచీ పక్కనే ఉన్న పట్టణానికి వెళ్ళి వస్తువులు కొనాలంటే ఒక చిట్టడవి దాటాలి. ఆ అడవిలో కొందరు దారి దోపిడీ దొంగలు ఉండేవారు.

అవంతీ రాజ్యాన్ని చంద్రసేనుడు పాలించేవాడు. అతని భార్య అన్నపూర్ణాదేవి. వారికి లేకలేక పుట్టిన సంతానమే వైష్ణవి. రాకుమారి చక్కని చుక్క. రాజదంపతులు తమ కూతుర్ని ఎంతో గారాబంగా పెంచారు. వైష్ణవికి యుక్త వయస్సు వచ్చింది. ఆమెకు మంచి యోగ్యుడైన వరుడితో వివాహం చేయాలని ఆమె తల్లిదండ్రుల ఆలోచన. అయితే రాకుమారి వివాహ విషయంలో రాజదంపతులు ఏకీభవించలేక పోయారు.