‘‘అకిటోహికిటో... వాడెవడు?’’
‘‘ప్రపంచానికి సహజీవన వ్యవస్థను పరిచయం చేసిన మహానుభావుడు. అందుకే ఆయనకు నోబెల్‌ప్రైజ్ వచ్చింది.’’
‘‘ఓహో!... మన ఇద్దరిలో నువ్వే సీనియర్‌వి... ఐతే ఎప్పుడూ నీమాటే చెల్లుతుంది అన్నమాట?’’
‘‘అవును! అందుకే మనం ఇప్పుడు ఇడ్లీనే తినాలి... నువ్వు నా మాటే వినాలి!’’ కామేశ్వరి కోపంగా చెప్పింది.
‘‘నేను తినను...! అంతేకాదు మన సహజీవనం క్యాన్సిల్!’’

వెంటనే నవ్వుతూ అన్నదా అమ్మాయి.
‘‘నన్ను గుర్తుపట్టారన్నమాట...!... నేను వచ్చింది మిమ్మల్ని తిట్టటానికి కాదు....! టెంపుల్లో జరిగిన దానికి అయామ్ సో సారీ....!’’
ఆ మాటతో కార్తీక్‌తోపాటు, పున్నాగ చెట్టు చాటున ఉన్న గోపిక కూడా ఉలిక్కిపడింది. అయోమయంగా ఆ అమ్మాయి వైపు చూసాడు కార్తీక్.
ఆ అమ్మాయి అన్నది.

‘‘ఆ కామెంట్ చేసింది నేను కాదు’’ అంటూ కార్తీక్ ఎంత చెప్పినా ఆ అమ్మాయి వినలేదు. గుడికి వచ్చిన భక్తులు చుట్టూ మూగారు.. నానా గొడవా జరిగింది. చివరకు కార్తీక్, వేణు అక్కడినుంచి ఎలాగోలా బయటపడ్డారు.
***
కార్తీక్ ముఖంలో మారుతున్న భావాలను గమనించిన గోపిక అన్నది.
‘‘గుర్తుకొచ్చిందా?.. ఆ సమయంలో నేను కూడా అక్కడే ఉన్నాను.. నన్ను నువ్వు గమనించలేదు’’.

ఫ్రిజ్‌లో.. మామూలుగా పెట్టడానికి, డీప్ ఫ్రీజర్‌లో పెట్టడానికి తేడా అదే.. నిహార్ లాంటి వ్యక్తి ప్రేమలో మార్పు ఉండదు.. జీవిత సత్యాన్ని తెలుసుకోవడానికి అట్టే సమయం అవసరం ఉండదు. మెరుపువేగంతో అతనికి సమస్య అర్థమైంది. జీవితంలో ఎప్పుడూ కలిసే ఉండాలన్న థియరీ బలంగా అతనిలో నాటుకుంది.
‘‘నిశ్చలా.. ఏమిటీ దీర్ఘంగా ఆలోచిస్తున్నావు?’’’ అడిగింది పావని.
అప్పుడే నిహార్ నుంచి పావనికి ఫోన్ వచ్చింది.