మంచి మాట
ఉప-ని-షత్
S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
మనకు జ్ఞానాన్ని బ్రహ్మజ్ఞానాన్ని అందించేవి వేదాలు. ఇవి జ్ఞానానికి పుట్టిళ్లు! బ్రహ్మతత్త్వాన్ని బోధిస్తాయి గనక వేదాంతం!
‘వేద’ అంటే తెలుసుకోవడం.. వేద జ్ఞానాన్ని తెలుసుకున్న వాడు బ్రహ్మదేవుడు! ఆయన తెలుసుకుని ఇతరులకు బోధించాడు గనుకనే వేదాలను ‘బ్రహ్మవిద్య’ అంటారు!
ఒక్కటిగా వున్న వేదాన్ని నాలుగుగా విభజించి, వాటికి ఒక రూపాన్ని తెచ్చినవాడు వేదవ్యాసుడు. అలా విభజించబడిన ప్రతి వేదము తిరిగి ఒక్కొక్కటి నాలుగు భాగాలుగా విభజించబడింది. అవి ‘సంహిత (మంత్రభాగం), బ్రాహ్మణాలు (పూజలు, యజ్ఞాలు మొదలైనవి); అరణ్యకాలు (ఉపాసనము), ఉపనిషత్తు (పరమాత్మ తత్త్వం)! ఈ ఉపనిషత్తులే వేదాంగాలు అని కూడా పిలువబడుతాయి. నాలుగు వేదాలలో మొత్తం 1180 ఉపనిషత్తులు ఉండేవట! కాని ప్రస్తుతం 108 ఉపనిషత్తులు మాత్రమే అందుబాటులో ఉన్నాయట.. మంత్రాలతో సహా! ఇందులోను పది ఉపనిషత్తులు అత్యంత ముఖ్యమైనవంటారు ప్రాజ్ఞులు. అవి.. ‘ఈశ, కేన, కఠ, ప్రశ్న, ముండక, మాండూక్య, తైత్తరీయ, చాందోభాగ్య, బృహదారణ్యక’ ఉపనిషత్తులు.
ఇక ‘ఉపనిషత్’ అంటే ఏమిటో తెలుసుకుందాం. ‘ఉప’ అంటే సమీపంగా, ‘ని’ అంటే క్రింద; ‘షత్’ అంటే కూర్చుండడం అని అర్థం. అంటే శిష్యులు గురువుకు సమీపంగా క్రింద కూర్చుని వేదాంత జ్ఞానాన్ని తెలుసుకోవాలన్నమాట. ఇంకా వివరంగా చెప్పాలంటే ఉప అంటే సమీపం కదా.. గురువుగారికి దగ్గరగా కూర్చోవాలని కాదు, గురువు బోధనను, మనోభావాన్ని సరిగ్గా గ్రహిస్తూ అర్థం చేసుకుంటూ ఆకళింపు చేసుకుంటూ, మన మనసును ఆయన మనసుతో అనుసంధానం చేస్తూ శ్రద్ధగా వింటూ అర్థం గ్రహిస్తూ నేర్చుకోవాలన్నమాట.
ఇక ‘ని’ అంటే క్రింద అని కదా. అంటే గురువుగారు కూర్చున్న స్థానానికి క్రిందగా అని కాదు- శిష్యుడు తాను ఎంత తెలివిగలవాడైనా, గురువు తనకన్నా ఎక్కువ తెలిసినవాడని, వారిని గౌరవిస్తూ, వినయ విధేయతలు కలిగి వుండాలి. అప్పుడే గురుముఖతః వెలువడిన జ్ఞాన గంగ, అజ్ఞానులైన శిష్యుల్ని చేరుకుంటుంది. వారి బుద్ధులను ప్రక్షాళనం చేస్తుంది. ఇక ‘షత్’ అంటే కూర్చోవడం కదా! అలా అని గురువుగారికి దగ్గరగా (శారీరకంగా, ఆనుకుని) కూర్చోవడం కాదు. చంచలమై అటూ ఇటూ పరుగులు తీసే మనసును అదుపు చేసి, శ్రద్ధతో మనసు పెట్టి గురువు బోధను వినాలన్నమాట!
వేదాంతం.. ఆ మాట వింటేనే ఒకలాంటి అనుభూతి కలుగుతుంది. అటువంటి వేదాంతం.. ఉపనిషత్తు.. మంత్రాన్ని అర్థం, భావం, సూక్ష్మార్థంతో సహా విని, ఆకళింపు చేసుకుని ఆచరించగలగాలి. భూమిమీద ప్రతి జీవిలోను భగవంతుడున్నాడు. కాని మనిషి తనలోని భగవంతుని గుర్తించలేక, మనిషి మనిషిగానే ప్రవర్తిస్తున్నాడు. మనం సాధారణంగా జీవితం చివరి దశలో నేర్చుకునేది, అలవరచుకునేది వేదాంతం అని అనుకోవడం పరిపాటి. కాని ఈ తత్త్వం.. భగవత్తత్వం. జీవితం ఆరంభ దశనుంచీ ఒంటబడితేనే మానవుడు నీతి నిజాయితీలతో, నియమ నిష్ఠలతో క్రమబద్ధమైన జీవితానికలవాటు పడతాడు. మానవత్వాన్ని పెంపొందించుకుని సమాజానికి దేశాభివృద్ధికి తోడ్పడగలుగుతాడు. మనిషి తనలోని భగవంతుని గుర్తించి, ఆయనను చేరాలన్నా, మహోన్నతుడైన వ్యక్తిగా ఎదగాలన్నా మార్గదర్శకాలు ఉపనిషత్తులే!
సారహీనమైన బ్రతుకులను సారవంతముగా చెయ్యగలిగేది ఉపనిషత్సారమే!
Related Articles
(నిన్నటి సంచిక తరువాయి)
భోజనం వడ్డించమని అడిగాడు పోతన తన భార్యతో. ఆమె చోద్యంగా చూస్తూ ‘అదేమిటండీ! ఇప్పుడే కదండీ భోజనం చేసి వెళ్లారు. మళ్లీ భోజనం అంటున్నారు? మళ్లీ అప్పుడే ఆకలయిందా’ అని నవ్వుతూ అడిగింది ఆ సాధ్వీమణి.
నాటకం/నాటిక సంపూర్ణంగా పండాలంటే అందులో సమష్టి కృషి ఉంటుంది. ఒక దర్శకుడు, ఒక నటుడు, ఒక నటి, ఒక సంగీత దర్శకుడు... ఇలా... అంతా వారి వారి బాధ్యతల్లో నూటికి నూరుపాలు మమేకమైనప్పుడే ఫలితం చేతికందుతుంది. కాని, నాటకం ఇంతగా అందరినీ ఆకట్టుకోవాలంటే వీరే కాదు తెరవెనుక వాళ్లూ కావలసిందే.
నూకల చిన్న సత్యనారాయణ ‘త్యాగరాజ సారస్వత సర్వస్వం’ (900 పేజీలు), ‘వాగ్గేయకార కృతి సాగరం (రెండు భాగాలు), వంటి ఉద్గ్రంథాలలో వివిధ వాగ్గేయకారుల 1500 వందల వరకూ కృతులను ‘సాహిత్య స్వర’ బద్ధంగా, మూర్ఛన, స్వర, రాగ, తాళ విభజనాది సూచికలతో సర్వ సమగ్రంగా నూకల సంగీత ప్రపంచానికి అందించారు.
కడుపు నిండిన మనిషి మానసికానందం కోసం వెంపర్లాడాడు. ప్రకృతి వైపు పరవశించి చూశాడు. గాలికి ఆకు కదిలితే తాను తన చేయిని కదిలించాడు. గాలికి ఎండుటాకు గలగలమంటే తన గళాన్ని సరిచేసుకొని దాన్ని అనుసరించాడు. ఇలా చేస్తూ చేస్తూ మాట్లాడడం తన పూర్వీకులు గురించి తెలుసుకొన్నాడు. తాను అబ్బురం చెందాడు.
ఒక్క భారతదేశంలో మాత్రమే వినోద కార్యకలాపాల్లో చోటుచేసుకున్నది ఈ ‘ది గ్రేట్ ఇండియన్ రోప్ ట్రిక్!’ ఇప్పుడు దాదాపుగా కనుమరుగైపోయిన ఈ విద్య 19వ శతాబ్దానికి ముందుది అని కొందరు, తొమ్మిదో శతాబ్దం నుంచే ప్రజలను అలరారుస్తోందని వివరించే కథనాలు కూడా ఇప్పటికీ వినిపిస్తూనే ఉంటాయి. అంతేకాదు...