ఎరుక... శ్రీ నిర్గుణ చైతన్యస్వామి బోధ

‘ఎరుక’ అను మాట వినగానే వేమనయోగి వంటి మహనీయులెందరో మనకు గుర్తుకొస్తారు. అసలు ఆ మాటకు గల శబ్దార్థములు తెలివి, జ్ఞానము, మెలకువ, పరిచయము, సోదె, గుర్తు, జోస్యము, Knowledge, understanding అన్నీ మనకు తెలిసినవే. ఎరుకను వ్యవహారిక ఫదముగా ఆలోచించినప్పుడు, ఎరుక మనకు రావాలంటే మనము ముందుగా సంపాదించుకోవలసిన విషయము ఓ అవగాహన మనకు తప్పక ఉండితీరాలి. ఎందుకంటే ఓ అవగాహనపుటెరుక మనకు ఉండకపోతే, ఆ విషయము లేదా వస్తువు అక్కడ ఉందని, దాని ఉనికినే మనము గ్రహించలేము. అంతేకాక, మనవద్ద ఒక విధమైన సహజ అవగాహనా తత్వము ఉన్నది. అదే మనకు కనపడుతున్న విషయముల మూలములలో ఏమి ఉంటోందన్న తత్వాన్ని మనము గ్రహించడానికి ఉపకరణముగా ఉపయోగపడుతున్నది. ఐతే పూర్తి ఎరుకతో, యోగంలో, ఎరుకను అణచివేస్తాము. తంత్రంలో ఎరుకతో అందులో మునిగిపోతాము.
* సాధారణముగా నీ తెలివే నీవు-నేను అంటూ జాగ్రద స్వప్నములలో శాశ్వత ఆనందములకై అనే్వషిస్తున్నది. ఈ తెలివే తనను తానే విశ్రాంతి నిమిత్తమై, లయ స్వరూపమై గాఢ నిద్రను సుషుప్తిగా వ్యవహరిస్తున్నది. అసలు ఈ తెలివే జాగ్రదాది సర్వ అవస్థల స్వరూపము. కనుక ఈ తెలివిని సహజముగా అవగాహన చేసుకొని గమనించినంతనే మనందరికీ ఆనందమే అవుతుంది.
* ఈ తెలివి తనకుతానే అహంకారాదులుగా భావించి, ఉద్భవించి స్వీయ ఆనందమునకై నానా అగచాట్లు పడుతూ, అప్రసక్త యుక్తి తర్కవిశ్వాసములలో, భాషా పాండిత్యములలో ఎప్పుడో ఎచ్చటో కలుగునని ప్రయత్నించుచున్నది. ఈ విధముగా తెలివి అనేక బంధముల సుడితో పడుతున్నది. గమనాగమనములు, రాకపోకలు, ఆవిర్భావ తిరోభావములు, జన్మలయాదులు కలదే ఈ తెలివి స్వరూపము. నిజానికి జ్ఞప్తి స్వరూపమైన తెలివి తాను మరుచుట చేత సహజానందమును పొందలేకున్నది. కనుకనే ఈ తెలివి అనేక మార్గముల, పద్ధతుల ద్వారా తను సహజానందమును పొందుటకై సాధనాదులతో శ్రమపడుతున్నది. కారణము,
ఈ తెలివియే పొట్టకూటికై అనేక విద్యలకు, ఆహారమునకు, ఆపైన ఆరోగ్యమునకై ఆహార నియమాది యోగాభ్యాసములను జనులు అభ్యసించునట్లు చేస్తున్నది. మొట్టమొదటగా పరిపూర్ణమునందు ఎరుక తనకు తానే తోచి తానే పరిచయాదులు చేసుకున్నది. ఈ తెలివిని తెలివిగా స్వీయ స్మృతిని అవగాహన పొందినంతనే స్వానందము సహజమవుతుంది. పిమ్మట స్వానంద స్వీయ గమనికలో తెలివి వౌనమవుతుంది అంతేకాక, తెలివి రాకపోకలు, గమనాగమనములు, ఆవిర్భావ తిరోభావములు ఉత్తవై పరిపూర్ణమైన తెలివి ఎరుకగా స్వతఃసిద్ధమగును.
* వాస్తవముగా జనన మరణములు, గమనాగమనములు, రాకపోకలు, ఆవిర్భావతిరోభావములు పరిపూర్ణమునకు ఎన్నడూ లేవు. పరిపూర్ణము నందు నేనుకే జనన మరణములు, రాకపోకలు, గమనాగమనములు ఉంటాయి. కావున జనులు ఈ అప్రసక్తమైన వాటితో కాలమును వ్యర్థము చేయక, ఏకాత్మ భావనాబలముతో సత్కర్మలను విశ్వశాంతి కల్యాణమునకు ఎవరి సాధనను వారే శ్రద్ధగా చేయాలి. ఈ విధంగా నేనును అవగాహన చేసుకొని సహజముగా గమనించి నంతనే సూటిగా, స్పష్టంగా స్వానందవౌనము అవగతమవుతుంది.
* మన సంప్రదాయక నవీన సర్వమార్గములు, పద్ధతులలో అందరూ శాశ్వతానందమునకై (ఆత్మ) ప్రయత్నము చేయుట వాస్తవము. నిజానికి సర్వ వేద వేదాంగములు, దర్శనములు, శాస్తమ్రులు, పవిత్ర గ్రంథముల సారము, ముఖ్య లక్ష్యమేమనగా మానవుడు శాశ్వతానందమును (ఆత్మ) పొందుటయే. అసలు ఈ తెలివియే ఆనందమును పొందుటకు ఆలంబనం. అంటే స్వీయ జ్ఞప్తితో తెలివికి స్వానందము అయి, ఆస్వానందవౌనస్వీయ గమనికలో తెలివికి పరిపూర్ణ బోధ సూచన ఎరుక పరచినంతనే ఎరుక సహజముగానే వదులుతుంది. పిదప నీ స్వానంద స్వానుభవ అవగాహనలో తెలివి వౌనమవుతుంది. ఇక ఎరుక వృత్తులు పరిపూర్ణమునందు ఏమాత్రము పైకి లేవలేవు. ఈ విధముగా తెలివి ఏమీ కాక ఏమీ లేక ఎరుకను ఎరుకతో గమనించుట జరుగును. అంటే ‘నా కృప’యే స్వానంద పరిపూర్ణ స్వీయ స్మృతి గమనికేనని నీవు గ్రహిస్తావు. ‘‘నా కృప’’ అనగా తెలివికి స్వీయ సహజ విశిష్ట లక్షణములు అవగాహన కలిగించి స్వానందమును జ్ఞప్తి చేయుటయే. ఈ విధముగా స్వీయ స్మృతి గమనికలోనున్నవారు వాద తర్క యుక్తి సాధన విశ్వాసముల ఊసు ఎత్తరు. వారు స్వానందవౌనమును పొంది సత్కర్మలను ఆచరించుచూ కాలమును సద్వినియోగం చేసుకొంటారు.
* ఈ ఆనంద స్వానుభవ అవగాహన విధానమును ఏ సంప్రదాయక నవీన పద్ధతులతో పోల్చకూడదు. అంటే అప్రసక్త యుక్తి తర్క సాధన విశ్వాసములతో కూడిన ఏ సాధనా పద్ధతులు స్వానుభవ అవగాహన ప్రబోధ విధానము కానేరదు. కారణము నేను కాని, నేను లేని, నేను విలక్షణ నేన రహిత పరమార్థతత్వమునకు తెలివియే పరిపూర్ణమని, వౌనమని, సత్యమని, స్వాత్మయని కేవలాత్మనియు, తెలివియని, జ్ఞప్తియని, సంకల్పమని, నేనుయని తనకు తానే సంజ్ఞలు (గుర్తులు) పెట్టుకున్నది. ఇక పరిపూర్ణమునందు స్వకారణ ఎరుక ఆవిర్భావ తిరోభావములు ‘నాకృప’తో పరిపూర్ణము కనినంతనే, మూలము లేని ఎరుక ఆవిర్భావ తిరోభావములన్నియు స్వయముగానే అదృశ్యమై, పరిపూర్ణమే స్వతఃసిద్ధవౌతుంది.
* ఈ విధముగా స్వానంద పరిపూర్ణ ప్రతి ఒక్కరికి స్వానుభవ ప్రమాణమే. కనుక ‘నాకృప’తో స్వీయ స్మృతిని కలిగించు బోధసూచనాదులు మనల్ని విడువకుండా ఉంటే నిరంతము ఆనందమేకదా!