ఒకనాడు కొందరు దొంగలు అంతఃపురంలోని ధనాన్ని అపహరించాలని యత్నించారు. లింగధారి కానివారికిలోపలికి ప్రవేశం లేదని తెలిసి వారంతా వంకాయలను లింగకాయలవలె కట్టుకొని లోపలికి వచ్చారు. బసవన్న ఆదరంతో వారిని మిగిలిన జంగములతోపాటు కూర్చోబెట్టి ‘శివపూజ కానీయండి’ అని ప్రార్థించాడు. దొంగలకు భయం వేసింది. బసవన్న చిరునవ్వు నవ్వాడు.

సంగమేశ్వరం చేరి, అక్కడ ఆలయంలో ఉన్న బసవన్నను చూచి సాష్టాంగ ప్రణామం చేసి ఇలా అన్నారు.

సోమనాధుని సమకాలికుడైన హరిహరుడు బసవరాజ రగళె అనే గ్రంధము రచించాడు. అందులో బసవన్న ‘కమ్మె కుల బ్రాహ్మణుడు’ అని పేర్కొన్నాడు. ఈ కమ్మెనాడు నేటి నవ్యాంధ్రప్రదేశ్ రాజధాని అయిన అమరావతి ప్రాంతమే. ఇక బసవన్న ఇంటి పేరు భక్తి భండారివారు. భండారు ధవళేశ్వరరావు, భండారు సదాశివరావు వంటివారు నేటికీ వరంగల్‌లో ఉన్నారు. వీరిని శ్రౌతశైవులు లేక పాశుపత శైవులు, లింగధారి బ్రాహ్మణులు అని పిలుస్తారు.

అంతేకాదు ఆటలలో కూడా బాలబసవడు శివపూజ చేస్తున్న ఆటలే ఆడేవాడు. బుద్ధులెదిగే వయస్సులో భక్తులను శివునిగా తలంచడం నేర్చుకున్నాడు. అయితే బసవన్న సర్వజ్ఞుడైన నందికేశుడు కాబట్టి సర్వవిద్యలూ సహజంగానే వచ్చాయి.
అట్టి బసవన్నకు ఎనిమిదవ యేట తండ్రి ఉపనయం చేయాలని ముహూర్తము పెట్టించగా, అది విని బసవన్న తండ్రితో ఇట్లా అన్నాడు.