ఇతర ముఖ్యపాత్రలకొస్తే జానకి- కవిగారికి తగ్గ యిల్లాలు. జానకి తండ్రి జగన్నాధం ఆచితూచి అడుగేస్తూ, సంసారశకటాన్ని గాడి తప్పకుండా నెట్టుకుంటూ సమాజాన్ని సమూలంగా అర్థం చేసుకున్న మధ్యతరగతి మేధావి. అందుకే అంటాడు మన దేశంలో కళలకీ, కవిత్వానికీ మాట విలువ తప్పించి, డబ్బు విలువ లేదు. కాని ప్రపంచంలో జీవితాలు మాటలతో గడవ్వు, డబ్బుతోనే గడుస్తాయి. ఇంకా ఎందుకయ్యా కవిత్వ పరిశోధన.

వారి రచనలమీద సర్వహక్కులు వదిలితే, అందేది కేవలం పది రూపాయల నించి 20 రూపాయలు మాత్రమే.
ఇలాంటి హృదయ విదారక సంఘటనలు, అలనాటి సాంఘిక పరిస్థితులు ప్రత్యక్షంగానూ, పరోక్షంగానూ తెలుసుకుని మూగబాధతో రోదించగా, తన మనసులో రగిలిన ఒక చిన్న నిప్పుకణం, కీర్తిశేషులు నాటకమని, రచయిత రాధాకృష్ణగారు స్వయంగా ఆవేదనతో అన్నారు.

వలపు తలపులధికమై, వరుసకు పుత్రుడైనా తన మోహాన్ని పలు రీతుల కోర్కెల తీర్చమని సారంగధరుని బతిమాలుతుంది. అతడంగీకరించకపోతే భగ్న ప్రేమికురాలై, వలపు పగయై కక్షగా మారుతుంది. రాజుకు చెప్పి శిక్ష విధించేలా చేస్తుంది. చివరికి తన తప్పిదాన్ని గుర్తించి ప్రాణత్యాగం చేస్తుంది. ఈ పాత్ర క్రమోన్మీలనంలో ధర్మవరం సజీవ పాత్ర చిత్రణా నైపుణ్యం స్పష్టం.

‘‘కావ్యేషు నాటకం రమ్యమ్! నాటకేషు శకుంతలా!’’ అన్నట్లు శ్రవ్య కావ్యం కంటే దృశ్య కావ్యం రమ్యమైందనీ, నాటకాలన్నింటిలోకి కవికుల గురువు కాళిదాసు ‘అభిజ్ఞాన శాకుంతలం’ శ్రేష్ఠమైందనీ పెద్దల సుద్దులు. అదేరీతిగా ఆధునిక యుగంలో వెలసి, ప్రఖ్యాతి గడిచిన ధర్మవరం రామకృష్ణమాచార్యులవారివి ముప్ఫై నాటకాలున్నా, వాటన్నింటిలోను వారి విషాద సారంగధర నాటకం పరమశ్రేష్ఠమైందనీ మనకు స్పష్టమవుతుంది.