సీ॥ ‘బావ! ఎప్పుడు వచ్చితీవ’న్న పద్యాన
మీరె జీవించి యున్నారుగాదె!
‘మనమ! వద్దిక నాదు మాటను వినుమ’న్న
సూక్తిలో మీరొప్పుచుంద్రుగాదె!
‘నేనెవచ్చెదను నేనే వత్తున’ను చమ
త్క్రియ మీకు తప్ప నేరికి వశంబు?
‘గణచతుర్థి దినాన ఫణి చతుర్థి’ సమస్య
చాకచక్యపుఁ బూర్తి మీకె అగును,
ఏ యమావాస్య తెలుగులో నెఱుగనట్టి
సాహితీ కౌముదిని పంచఁజాలు మిమ్ము

ప్రజాగొంతుకై నిలిచినోడి మీదికి విసిరిన
‘దేశద్రోహమనే బిరుదాస్త్రం’
అతడు గుండెనిండా
నింపుకున్న నిఖార్సైన
మార్క్సిజం కవచాన్ని ఛేదించలేకపోతుంది

ఖాకీల సంకెళ్ళు
అతని గుండె ధైర్యాన్ని తాకలేకున్నై
మొఖంపై చిరునవ్వుని బంధించలేకున్నై

సమయం లేదు
ఇప్పుడెవ్వరికీ సమయం లేదు
అల్లరిచిల్లరగా అల్లుకుపోయిన
తీగల్ని సవరించి
వాటి మొదళ్ళల్లో కాసిన్ని నీళ్ళు పోసే
సమయం లేదు
ఆకాశం కప్పుకున్న
మంచు దుప్పట్టాను
కొద్దిగా ప్రక్కకు జరిపి
నక్షత్రాల కళ్ళలోకి
తనివితీరా చూసే
సమయం లేదు
చెరువు అరుగు మీద
కునుకు తీస్తున్న
చందమామను
చేతులతో కదిపి

కోకిలను కాకి అంటారే
నరం లేని నరుల నాలుకలకు
నేనంటే ఎంత కపటప్రేమో కదా
కాలుజారితే సంబరంగా సంకలు కొడుతూ
ఎదిగిన క్షణం ఆత్రంగా ఎక్కిరిస్తూ
కోకిలను కాకిలా చిత్రించే
లోకులు పలుకాకులే సుమా
నేనూ ఓ బోడి కాకినేమో కదా!

సమాజమే ఎక్స్‌రే యంత్రమై
లోపాల్ని వేలెత్తి చూపే లోకం
మందివ్వలేని మరమనుషుల కాలం
ఇరుగు పొరుగును నిందించనేలా?