ఇప్పుడు మనం చెప్పుకోబోయే విషాద గాథ 1987 నాటిది. దేవుడి గుళ్ళలో అర్చకత్వం చేసి, ఇతరత్రా సేవలు చేసి అర్ధాకలితో బొటాబొటీ జీవితాలు గడిపే అర్భకుల, ఉద్యోగుల కథ ఇది. సుప్రీం కోర్టు గడప కూడా తొక్కిన తరువాత రెండు కమిటీలను కోర్టు నియమించింది. అవి- వేతన స్కేళ్ళ కమిటీ, అర్చకుల సంక్షేమ కమిటీ. వీటి నివేదికలను కూడా ప్రభుత్వం ఆమోదించి కోర్టుముందుంచింది.

‘సన్యాసి’ అనగానే సర్వ సంఘ పరిత్యాగి, ముక్కుమూసుకుని జపం చేసుకునే వాడన్న భావన చాలామందిలో కనిపిస్తుంది. ఆమాట కొంత నిజమే కానీ, అందరూ అలాంటివారు కాదు. కొందరు సన్యాసులు గొప్ప విప్లవకారులు కావడం గర్వించదగ్గ విషయం. అలాంటి వారివల్ల సమాజం సమయానుకూలంగా ముందడుగేసింది. సన్యాసం అంటే జడత్వం కాదు, చైతన్యమని నిరూపించిన మహాపురుషులు ఎందరో ఉన్నారు. ప్రాథమికంగా సన్యాసి జ్ఞానానే్వషి.

చిన్న దేశమైన ‘రిపబ్లిక్ ఆఫ్ మాల్టీవ్స్’ వెయ్యి కన్నా ఎక్కువ దీవుల సముదాయం. ఇది సముద్ర మట్టానికి ఒక మీటరు ఎత్తులో ఉంటుంది. సముద్రమట్టం నానాటికీ పెరుగుతుండడం వల్ల ఈ శతాబ్దం (2100) అంతానికి ఈ దీవులన్నీ కనుమరుగయ్యే ప్రమాదం వుంది. ఈలోగా అక్కడి ప్రజలు వేరే ప్రాంతాలకు వలస వెళ్లాల్సిన పరిస్థితి అనివార్యంగా కనిపిస్తోంది.

‘అన్నం పరబ్రహ్మ స్వరూపం’ తత్వాన్ని అనాది కాలంగా అణువణువునా జీర్ణించుకున్న భారతీయ సమాజానికి తెచ్చిపెట్టుకున్న తెగులు పుట్టింది. జీవుల పుట్టుక, శరీర నిర్మాణం, పోషణకు మూలం అన్నం. జీవులన్నీ అన్నగత ప్రాణులే. ‘అన్నాద్భవన్తి భూతాని’ అన్న సత్యం తెలిసిన భారతీయుడు ఉద్దేశ పూర్వకంగా దీనిని విస్మరించడం దురదృష్టకరం.