సుమారు ఒక నెలరోజులుగా ఇంగ్లీషు పత్రికలలో, తెలుగు పత్రికలలో ఆచార్య ఐలయ్య షెప్పర్డ్‌గారి ‘సామాజిక స్మగ్లర్లు కోమట్లు’ అనే కరపత్రం వంటి చిన్న పుస్తకంపై విమర్శలు, ప్రతి విమర్శలు, దూషణ భూషణలు చూస్తూ ఉన్నాం. ఒక సంస్కారం, సామాజిక బాధ్యత ఉన్న పెద్ద మనుషులు(?) అటువంటి రాతలు రాయకూడదు. ఇందువల్ల సమాజంలో కలిగే కనువిప్పు, జ్ఞానలబ్ధి ఏమిటి? వికాస ప్రోద్బలం ఎటువంటిది?

మహాత్మాగాంధి ఖిలాఫత్ ఉద్యమాన్ని ఎందుకు బలపరిచాడు? దీనికి చరిత్రకారులు చాలా వ్యాఖ్యానాలు చెప్పారు. ఇంతకూ ఖిలాఫత్ ఉద్యమం అంటే ఏమిటి? పాశ్చాత్య ప్రపంచాల్లో రాజుకు మత గురువులకు తరచూ యుద్ధాలు జరుగుతూ ఉండేవి. రాజుకు ఉన్నట్లే మతాధిపతులకుకూడా సైన్యం ఉండేది. మతాధిపతులు తమకునచ్చినవారినే రాజుగా నియమించేవారు. ఇక అరబ్బు ప్రపంచంలో ఖలీఫా అనే వ్యక్తి ఏకకాలంలో రాజుగాను మతాధిపతిగానూ ఉండేవాడు.

దేశంలో కులం, మతం మనుషుల మధ్య అంతరాన్ని పెంచిన సమయంలో ప్రేమ, కరుణ, స్నేహం అనేవాటితో ప్రజలను సంఘటితం చేయడానికి, జాగృతం చేయడానికి కృషి చేసిన ఘనుడు జ్యోతిబా పూలే. మహారాష్టల్రో 1827లో పుట్టిన ఆయన ఎన్నోకష్టాలు అనుభవించాడు. అతడికి ఏడాది వయస్సున్నప్పుడే తల్లి మరణించడంతో ఓ దాదీ ఆమెను తల్లిలా పెంచింది. స్కూల్‌లో చేరినా ఒకరి సలహాతో తండ్రి అతడిని మాన్పించాడు.

గోదావరిపై భారీ తాగు, సాగునీటి ప్రాజెక్టు పోలవరం 1942 నాటి ఆలోచన. ఇప్పటికీ అది ఆశలు రేపుతున్న ప్రాజెక్టుగానే ఉంది. శొంటి వెంకట రామమూర్తి, వావిలాల గోపాలకృష్ణయ్య, కె.ఎల్.రావు వంటి పెద్దలు, ఇంజనీరింగ్ మేధావులు ఎందరో పోలవరం ప్రాజెక్టు కోసం కలలుకన్నారు. నాటి బ్రిటిష్ పాలననుంచి నేడు కేంద్రంలోని ఎన్‌డిఎ ప్రభుత్వం వరకు పోలవరం ఒక ఎన్నికల వాగ్దానంగానే మిగిలిపోయింది.