వాడు ఏదైనా హాస్పిటల్‌లో చేరి నాలుగు రోజులుంటే తప్ప తన పనికాదని అనుకున్నాడు వీరబాహు. అదెలా సాధ్యం?
మందు తాగుతున్నాడు... ఏదో తింటున్నాడు. తన బాస్ వీరబాహు ధోరణి అర్థం కావడం లేదు బోడన్నకి. మందుతాగడం, తినడం చూస్తుంటే అతడికేం అర్థం కాలేదు.
‘‘ఏటిగురూ...అలా ఉన్నావ్?’’అనడిగాడు బోడన్న మరోసారి.
‘‘ఏం లేదురా... ఏదో చిన్న సమస్య... పర్సనల్‌లే...’’ చెప్పాడు వీరబాహు.

తల్లి గయ్యాళి, తండ్రి ఓ మూర్ఖుడు. వాళ్లిద్దరిదీ అన్యోన్య దాంపత్యం ఎంత మాత్రం కాదు. చిన్నతనంలో అవన్నీ అతడిని చాలా బాధించాయి. తన చదువు ఆగిపోయింది. వాళ్లు ఆపేశారో, తను మానేశాడో వాడికిప్పుడు సరిగా గుర్తులేదు. అల్లరి చిల్లరి జీవితం ఇపుడు ఒక రౌడీగా ముద్రవేసి నిలబెట్టింది. ఇపుడు వాడికే లోటు లేదు. ఏదైనా అనుభవించగలడు. ఏదైనా చేజిక్కించుకోగలడు. సినిమాల్లో చూపించినట్లు చుట్టు ఎప్పుడూ పదిమంది జనం.

‘‘నాకు ఒకటిరెండుసార్లు అనిపించింది జరిగిందేదో జరిగిపోయింది ఇప్పుడీ ప్రయత్నమంతా ఎందుకులే... అని. కానీ మనస్సు ఉండబట్టడం లేదురా... నా జన్మకు బీజం వేసిన వాడెవడో తెలుసుకోవాలనుంది... ఆ సంగతి హిమజకు చెప్పాను... ఆమెదగ్గర ఏమీదాచలేదు. ఆమె ధైర్యం చెప్పి పంపిందిరా...’’
‘ఓకేరా... ఆల్ ది బెస్ట్...’ భుజం తడుచూ కొండబాబు అన్నాడు.

అయితే ఆ వార్త రహీంపాషాయే కావాలని చెప్పి రాయించుకున్నాడని మునిస్వామినాయుడు ఊహించాడు. అతడి వందిమాగదులు కూడా అయ్యుండవచ్చునన్నారు.
తీరా నామినేషన్ టైమొచ్చేసరికి అక్కడ మునిస్వామినాయుడు బంధువు నామినేషన్ వేశాడు. దాంతో రహీంపాషా మనస్సు చివుక్కుమంది. అయితే ఎవరిదగ్గరా అతడు ఆ విషయం ప్రస్తావించలేదు.