ఆషాడం వచ్చిందంటే అమ్మ ఆరాధన మొదలైందనే చెప్పాలి. ప్రకృతి వసంతాగమనంతో కొత్తచిగుర్లు వేస్తుంది. గ్రీష్మం వచ్చి చెట్టుపుట్టలను వాగు వంకలను ఏరులను ఆఖరుకు నదులను కూడా ఎండగట్టిస్తుంది. భూతలం అంతా నీటి ఎద్దడికి అల్లలాడిపోతుంటుంది. వర్షదేవుడు ఎపుడు కనికరిస్తాడో అని ఆకాశం వైపు ఒక్క రైతులే కాదు సర్వజనావళి ఎదురుచూస్తుంది. కాలగమనం వరుణిని వెంట బెట్టుకువస్తుంది.

ఒక జాతి సర్వతోముఖాభివృద్ధి పొందాలంటే సంస్కృతి, సంప్ర దాయం, సంస్కారాలు ఆభరణాలై విలసిల్లాలి. జాతి ఆచార సంప్ర దాయాలవల్ల శుభప్రదమైన, సుఖవంతమైన, ఆదర్శప్రాయమైన నాగరికత పరిఢవిల్లుతుంది. వ్యక్తుల సంస్కా రాలవల్ల జాతి జవ జీవాలతో ఉన్నతోన్నత శిఖరాలవైపు ప్రయాణి స్తుంది. తద్వారా కుటుంబ పురోభివృద్ధి, సమాజ పురోగతికి సోపానాలు చేకూరుతాయ.

అన్నింటి ఆధారభూతుడైన సర్వసాక్షి పరదైవం తన్ను తాను ధర్మసంస్థాపనకోసం అనేక రూపాలుగా సృజియించుకుంటుంటాడు. ఓసారి పరమాత్మ తనను దారువులో నిలుద్దామనుకొన్నాడు. దారువులో తనకు అత్యంత ఇష్టమున్నవాణ్ణి తన రూపాన్ని రూపొందించమనితన భక్తునితో చెప్పాడు. కాని ఓ నియమం పెట్టాడు. ఆ నియమం పాటించలేదన్న కినుకతో సగం సగం పూర్తయి న రూపాలతోనే పూరీ క్షేత్రంలో జగాలనేలే జగన్నాథుడిగా స్థిరపడ్డాడు.

శ్రీకృష్ణ నామం ఎంతో మధురాతి మధురమైనది. కృష్ణనామాన్ని ఏ తీరుగా తలిచినప్పటికీ మన మనసులలోని మాలిన్యాన్ని కడిగేస్తుంది. ‘కృష్ణా‘ అనే నామ సంకీర్తనం వల్ల కోటి చంద్రగ్రహణ, సూర్యగ్రహణ స్నానాలను చేయడంవల్ల కలిగే ఫలితం పొందుతారు. కృష్ణ నామం ఎన్ని పాతకాలను దహించగలదంటే అసలన్ని పాపాలను మానవులు ఎన్నటికీ చేయలేరు. పాప రూపాగ్నిలో దహనమై, చేసిన సత్కర్మలన్నీ శూన్యమైన వారికి కృష్ణనామం పరమ ఔషధం వంటిది.