ఇంటి వాళ్ళు ఎన్ని ఆటంకాలు కలిగించినా మేము ఇక్కడ ఉండం. ఆయన మా పట్ల చూపే ప్రేమ, బుజ్జగింపులు, లాలింపులు, నవ్వులు, వేడుకలు, మేము ఎట్లా మరచిపోగలం!అని ఆక్రందించారు గోపికలు. ఆ రథం కంటి చూపు కానినంత మేరా చేష్టలుడిగి చూస్తూనే ఉండిపోయినారు.

అంతేకాక ఈ సంవత్సరానికి చెల్లించవలసిన కప్పం కూడా తెచ్చి చెల్లించవలసిందిగా కోరాడనీ, పాడి పంటలలో తనకు చెల్లించవలసిన పన్ను వెంటనే చెల్లించవలసిందని చెప్పమన్నాడనీ, గొప్ప ఆమెత ఆయన తలపెట్టాడు కాబట్టి పాలు పెరుగు, వెన్న, నెయ్యి ఇంకా తేనె, వన్యఫలాలు సమృద్దిగా తీసుకొని రావసిందిగా తనను చెప్పమన్నాడనీ ఆ గోప ప్రముఖులకు కంసుడి ఆనతి విన్పించాడు అక్రూరుడు.

మహోద్రేకంతో ముందు రెండు కాళ్ళు పైకెత్తి శ్రీకృష్ణుడి వక్షస్థలాన్ని తాటించాలని ఆ చెనటి అశ్వం ఆయన మీదకు ఉరికింది. ఆయన ఒడుపుగా తన శరీరాన్ని కుంచించి ఒక పక్కకు తప్పుకోవటంతో ఆ కేశి రాక్షసుడి రెండు కాళ్ళు అవతల పక్కకు మెలిపిడి భూమివైపు ఒరిగిపోయినాయి. తన పూనిక ఘోరంగా విఫలం కావటంతో కేశిదనుడు తన వక్త్రాన్ని భయంకరంగా తెరచి ఆయనను కరవ వచ్చాడు.

‘సద్గుణ భూషితమైన రాజ వంశంలో జన్మించిన వాడెవడూ ఇట్లా కారుకూతలు కూస్తాడా? అసలు నీకు రాజ్యార్హత వుందా? రాజ వంశంలో జన్మించావా? నిన్ను అనవలసిన పనిలేదు. నీ తల్లిదండ్రుల దౌర్భాగ్యం ఇది. వాళ్ళు కొర నోములు నోచుకున్నారు. నీవలవల్ల వంశనాశనం జరగబోతున్నది. నీవల్ల యాదవ కులమంతా నిందాస్పదమైంది. తనను తాను పొగడుకోవటం ద్వారా లోకంలో ఎవడూ ప్రజామోదాన్ని పొందలేడు.