నాకు తెలిసినంత వరకు హింధీ, ఇంగ్లీషు సామెతల కన్నా తెలుగు సామెతలు చాలా పవర్‌ఫుల్. మన వాటిలో చరిత్ర, జాగ్రఫీ మరియు జీవన సత్యం కూడా తొణికిసలాడుతుంటాయి. ఉదాహరణకు ‘‘కూర మంచి కుండ చేదు’’ అన్న సామెత ఉంది. గొప్ప చేదు నిజాన్ని దైనందిన జీవితంలో ఆవిష్కరిస్తుంది. నువ్వు చేసే ఉద్యోగంలో నువ్వు ఎంత పూసుకు రాసుకు తిరిగినా నువ్వు చేదుకుండవే. నీ పనివాడితనం బాగుంటే అది కూర మంచి. నీ గొప్ప కాదు.

ఇంటర్వ్యూస్ అన్నీ కూఢా వెళ్లిపోయిన తిరిగిరాని మధురమైన ప్లాట్‌ఫారం లేదా రోమన్ హాలిడే లాంటివి.. కానీ నాకే కాదు పాఠకులకు కూడా అవి ఇష్టమైన జ్ఞాపకాలే.

అధి 1963 ఆగస్టు నెల - మొదటి వారం - నేను ‘తెర మీద - తెర వెనుక’ కోసం శ్రీమతి అంజలీదేవితో విస్తారమైన ఇంటర్వ్యూ పూర్తి చేసుకొనే సరికి రాత్రి పది దాటింది. అంజలీదేవి ఆదినారాయణ దంపతులు ఇద్దరూ.. భోజనం చేసి వెళ్లాలని పట్టుబట్టారు - పోనీ రేప్పొద్దునే్న - మా డ్రైవర్ దింపేస్తాడు - అన్నదామె అమిత వాత్సల్యంగా.. నాన్నగారు ఈ రాత్రికి నిద్రపోరు - పోతానండీ.. భోజనం పూర్తిగా ఆత్మీయం. డ్రైవర్ని పిలిపించిందామె.

ఫాఠకులు చాలా సెన్సిటివ్‌గా, చురుకుగా వున్నప్పుడు పత్రికా సంపాదకుల మీద వేరే ‘నియంత్రణ’ అక్కరలేదు. గుంటూరు నుంచి ఎన్. సూర్యారావు అనే పాఠకుడు ఓ కార్టూను మీద మమ్మల్ని నిలదీశాడు. అది ఇలా వుంది. ‘మీ వారపత్రిక (17.4.64)లో కాఫీ హోటల్స్‌లో సర్వారాయుళ్లు చేయు ఆలస్యాన్ని హాస్య పూర్వకంగా తెలుపుతూ ఒక కార్టూన్ ప్రచురించారు.