S ,7 à 8 RSCA (si SASPAS) et 6 cialis pharmacie cialis rapports de stage.
స్మృతి లయలు
నిజంగా, సత్యాలే (ఆమె ముద్దు పేరు) నాకు మొదట హిందీ అక్షరాలూ - తెలుగు (మొరటు) సామెతలూ నేర్పిన గురువు. మేము ప్రొద్దుట్టే దొండపర్తి నుంచి ప్రస్థానం ప్రారంభించి - ఓ గంటకి ఊళ్లోకి ఆశీల్మెట్ట మీదుగా చేరేవాళ్లం. ఆశీల్మెట్ట ఇవాళ వైజాగ్‌లో సెంటర్ ఊరికి కాని - అప్పుడు పర్ర - చెట్టూ చేమాలేని గుట్ట.
‘ఉదయమ్మాయేను.. స్వేచ్ఛా భారత ఉదయమ్మా యనహో.. తూరుపు కొండల వారల తపములు ధీరత.. గాంచెను జయహో.. అన్న టంగుటూరి సూర్యకుమారి పాటకు బంగాళాఖాతం సహా ఘార్ణిల్లి - కెరటాల హస్తాలతో హర్షధ్వానాలు చేస్తూ వుండగా - అర్ధరాత్రి ఆంధ్ర దేశం సహా - సూర్యోదయాన్ని ‘్ఫ’లైనప్పుడు - ఆ మువ్వనె్నల ‘ఎగురుడు’ తొలి పండుగని నేను ఎరుగను - చిన్నవాడ్ని.
‘కాల సాగర గర్భమునందు.. గవ్వలు మణులున్ లేవా?
ఏది నీకై సమకూడినదో.. అనుభావ్యమదే కాదా?...
-జననమ్, బాల్యం, శైశవం, వనం, కౌవారం, వృద్ధాప్యం అట్లాగే - స్కూలు, కాలేజీ, ఉద్యోగం, పత్రికలూ, రచన, సంసారం, పిల్లలు - వాళ్ల కోరికలు, వాళ్ల పెళ్లిళ్లు అంటూ రొటీన్‌కొత్త శీర్షిక ప్రారంభం
ఇవాళ ఏధి రాయాలన్న అనుమానాలు - స్పీడు బ్రేకర్లు - భయం భీతి కాని నాడు పాలపళ్లు వూడుతున్నప్పుడు, ఆ బాలుడికి - గసడ దవలే కాని కచటతపలు ఉంటాయని తెలియదు- అలాంటి బాల మనసుల కోసమే కాబోలు ‘బాల’ పత్రిక తెలుగు నేల బాలలకు రారండోయ్ రారండోయ్ అంటూ - అవతరించింది. మా ఇంట్లో వున్న పెద్ద బాలశిక్షకి తోడూ కాశీమజిలీ కథల వంటి పొత్తాల సరసన ఈ బాలన్నయ్య (న్యాపతి రాఘవరావు దంపతులు) బాలక్కయ్య కామేశ్వరరావు గారు దొరికారు నాకు.
నేను 1965లో మద్రాసు నుంచి ఆంధ్ర పత్రిక దినపత్రికతోపాటు మావూరు బెజవాడ వచ్చేశాను కదా! బోగి శెలవు ఈ రోజుల్లో పత్రికకి -బోగినాడు హౌరా మెయిలులో బెజవాడ వస్తూన్నాను. గుండ్లకమ్మల దగ్గిర రాత్రి రెండు గంటల మెయిలు వేళ సగం పెట్టెలు బోల్తా కొట్టిన ప్రమాదానికి గురి అయ్యింది.
హిందూ పత్రిక వాళ్లు కుర్రాళ్లని - పిల్లి పిల్లల్ని త్రిప్పినట్లు రకరకాల ‘బీట్స్’లో వేస్తారు. బీటు అంటే మనం ‘కవర్’చేసే ఏరియా- ఏదో ఒక శాఖ. ఉదాహరణకి పోలీసు బీటులో - పోలీసు కేంద్రాల న్యూస్ వాళ్లే ఇస్తారు - చుట్టబెట్టుకు రావాలి - స్కూళ్ల బీటులో - స్కూల్ రిపోర్టులు ఫంక్షన్స్ ఇదే యాత్రానందం - మనకయితే ఒకడే. ‘ఆల్‌రౌండర్’ ఉంటాడు - వాడే అన్నీ నోల్లెసుకుని రిపోర్టింగ్ చెయ్యాలి.
ఆంధ్రపత్రిక ప్రభ స్వతంత్ర స్రవంతి వా హిని లాంటి పత్రికల నుంచి నాకు దొరికిన ఆదరణ ప్రేమా, సన్మాన సత్కారాలన్నీ (14- 15- 16 డోర్ నెంబర్‌కే) ఇక్కడికే వచ్చి పిలిచాయి.
ఈ పేట తరువాత ఇస్లాంపేట ఆనక అది దాటితే తారాపేట - ఈ మూడు దాటితేనే మా ఘనత వహించిన గాంధీజీ హైస్కూలు. దాని తరువాత పెద్ద పోస్ట్ఫాసు నాటి మునిసిపల్ ఆఫీసు.
నిన్ను ఇంటర్వ్యూ చేస్తానయితే అన్నాడు - ‘కాదు ఆగు టైముంది’
నా చదువు ఓ ఫార్సు - మూనె్నల్లు వెళ్తానో లేదో, అలా పడకేసేవాన్ని; స్కూలు డుమ్మా... కాకపోతే డబుల్ ప్రమోషన్ గ్యారంటీ - తలనొప్పితో.. ఓసారి ఓ రకం జ్వరం వచ్చేసింది. ఆ ఏడు వదలేసి మర్సటేడు - మెరిట్ పరీక్ష రాయడం - పై క్లాసులో కూర్చోవడం - చెప్పానుగా, నారాయణరావుగారి మేనల్లుడు అని నాకు అదనపు టైటిల్ వుండేది.
జీవితం గుర్రబ్బండీని - గుర్రం లాగుతో ఉంటుంది కళ్లెం మన చేతిలో వుంది కనుక మనం తోలుతున్నాం అనుకుంటాం గాని ఈ బండి తోస్తుందో లేక ఆ కంచర గాడిద పరుగులు తీస్తుందో తెలియదు అదో మిస్టరీ - అది దాని మలుపులు తిప్పుకుంటూ - దారి తెలియని భవిష్యత్తులోకి పరుగులు తీస్తూ వుంటుంది - మనం తోలుతున్నాం అనుకోడంలో ఆశ వుంటుంది.. కాని బ్రతుకు బందీలం బండి ఎటుపోతే అటే.. మన గమ్య నిర్ధారణ జరిగిపోతుంది.
హెఢ్డింగు స్టిక్‌లో పెట్టుకుని వచ్చి ఎందు అచ్చరాలు మించింది.. పీకి వ్రేస్తున్నా.. లీక్ పెట్టి పెట్టుమీ అనేవాడు - గొప్ప ఇది చేసేవాళ్లం మేమంతా - అయ్యవారు మాత్రం (శంభుప్రసాద్ గారు) పోరా.. నాకు చూపెట్టవాకు.. పోరా అవతలికి అనేవాడు ఆ మాటల్లో ఎంత అనురాగమో, వాత్సల్యమో? నేను వీక్లీలో కలం గీకి పడేశాక - ప్రూఫ్ రీడర్ పెద్దాయన - జియోగ్రఫీలో ఆనర్సు - కప్పీ తెచ్చి - ఈ మాట ఏమిటో సారూ అనేవాడు. చేసేవాన్ని.