మనమింక
మాట్లాడుకోవల్సిందే
నీ ఊపిరి నా వొంటి మీద
అత్తరు కళ్లాపి చల్లుతున్నట్లుగా
నా వేళ్లు నీ ముంగురుల మీద
రహస్య లిపి లిఖిస్తున్నట్లుగా
జల్లు తెర పూదోట మీద వాలి
పూలకు పులకలు పుట్టించినట్లుగా
ఇప్పుడింక మాట్లాడుకోవాలె.
మాటలే లేని వౌనమంటే
ఒక గాఢాంధకారం గదా.
మాట్లాడుకోవడమంటే
చీకటి తీగలను నరుక్కుంటూ పోయి

విమర్శకు - గుణ విచారణ
దోష విచారణ అనేవి రెండు కళ్లు!

ఇవి రెండూ సమన్వయంతో కలిసి చూసి
కనిపించిన దానిని తూచి తూచా తప్పకుండా
నిజాయితీగా చెప్పే తీర్పే విమర్శ!

అయితే అన్ని రంగాలలోనూ
ఈ రోజుల్లో విమర్శ అనేది
ఏకాక్షి కాకి వలె మారిపోయింది!
కాకికి- ఈ కన్నుతో చూసినప్పుడు ఆ కన్నూ
ఆ కన్నుతో చూసినప్పుడు
ఈ కన్నూ పని చేయవట!

ఆ పాత సమయాలెప్పుడూ మనవే నేస్తం
నులక మంచం ఒడిలో
ఆకాశపు గుడిలో
నక్షత్రాల గొడుగేసుకుని
మబ్బుల తివాచీలపై
నడిచిన ఆ పాత సమయాలన్నీ మనవే నేస్తం...

ఆరుబయట వెనె్నల పరదా చుట్టుకుని
ఊగే కొమ్మల ఊసులు వింటూ
చీకటికి వెలుగుల చీరలు కట్టిన
మిణుగురుల గుసగుసలు వింటూ...

వాళ్ల
ముస్తాబు సాయంత్రం నుండే మొదలు
స్నానాలు చేసేసి
వస్త్రాలు మార్చేసి-
అద్దం ముందు నుంచొని
జడలేసుకొని
బొట్లేట్టుకొని-
విటులొచ్చే వేళ-
భటులొచ్చే వేళ
ఇచ్చేవాళ్లు ఇచ్చేస్తే
సొద చెప్పుకొని సేద తీర్చుకొని
గిచ్చేవాళ్లు గిచ్చేస్తే-
ఏది ఏమైనా
రాత్రి రైలుబండి పరువాల పట్టాలెక్కి
పరుగో పరుగు-