మన దేశం ధర్మప్రధానమైన దేశం. శాంతి సౌఖ్యాలు వర్థిల్లాలంటే ధర్మాచరణ ఎంతైనా అవసరం. ధర్మాచరణకు సత్యవచనం ప్రామాణికమైనదని శాస్తవ్రచనం. అందువలననే చతుర్విధ పురుషార్థాలలో (్ధర్మార్థ కామ మోక్షాలు) ధర్మానికి ప్రధమ స్థానం ఇవ్వబడింది. ధర్మాచరణకు మంచి విద్య అనివార్యం. విద్య జ్ఞానాన్ని కలిగిస్తుంది. అజ్ఞానమనే అంధకారాన్ని తొలగిస్తుంది. విద్యలేనివాడు వింత పశువు అంటారు.

కారణజన్ముల ఆలోచనలు ఉదాత్తమైన గొప్ప విషయాలపై లగ్నం కాబడి ఉంటాయి. స్వామి వివేకానందుని మనస్సు చిన్నతనం నుండీ భగవంతుని ఉనికిని అనే్వషిస్తూ ఉండేది. నిరంతరం ఆధ్యాత్మిక చింతనతో తపించిపోయేవారు. భగవంతుడు ఉన్నాడా? ఉంటే కనపడతాడా? అని తమలో తాము మదనపడుతూ ఉండేవారు. మతమునకు సరైన నిర్వచనము లభించక సతమతమైపోయేవారు. కనబడిన గొప్ప పండితులను, మత పెద్దలను భగవంతుని గురించి ప్రశ్నించి విఫలమయ్యారు.

ఉపదేశం అంటే ఒకరు, మరొకరికి దగ్గరగా కూర్చుని చెప్పే మంచిమాటలు. శ్రీమదాంధ్ర మహాభారతం శాంతి పర్వంలో భీష్మాచార్యులవారిని ధర్మరాజు, పితామహా! మానవుడు సుఖం పొందే మార్గం ఏదీ? అని ప్రశ్నించాడు. దానికి సమాధానంగా భీష్ముడు ఒక పుత్రునికీ, తండ్రికీ మధ్య జరిగిన సంవాదమును ఉదాహరణగా చెబుతూ సమాధానం వినమన్నాడు. రాజా! స్వాధ్యాయాన్ని నిరంతరం అధ్యయనం చేసే ఒక ద్విజునికి మేధావి అనే సార్థక నామధేయుడైన పుత్రుడున్నాడు.

మంచి సంకల్పం అనేది మంచి కార్యఫలితాలకి ఆదిగురువు. మన మనసులో మంచి సంకల్పం అనే బీజం పడితే అది మొలకై, మొక్కై ఎదగడానికి గట్టి కృషి, పట్టుదల, కార్యదీక్ష కలిసి సమిష్టిగా పనిచేస్తాయి.