‘‘ఈ సమయంలో భూలోకంలో మంచి గుణాలున్న వారెవరు? పరాక్రమం దండిగా ఉన్నవారెవరు? ధర్మం తెలిసిన వారెవరు? కృతజ్ఞతా భావంతో వ్యవహరించువారెవరు? సత్యమే పలికేవారెవరు? దృఢ సంకల్పం ఉన్నవారెవరు? అంటూ 32 శుభలక్షణ సమన్వితుడు ఎక్కడైనా ఉన్నాడా ’’ అని వాల్మీకి నారదుణ్ణి అడిగి మరీ శ్రీరాముని చరిత్రను రచించాడు. ఇన్ని మంచిలక్షణాలు ఉంటేనే మానవత్వం పరిమళిస్తుందని అంటారు. మానవత్వం లేకపోతే మనిషిగా లెక్కింపబడడు కదా.

జీవితంలో ఏదో ఒక ఘనకార్యం సాధించాలని ప్రతివారికీ కోరిక వుంటుంది. తమ శక్తినంతటినీ ఉపయోగించి ప్రయత్నాలు అన్నీ చేస్తారు. విజయం చేతికి అందుతున్నట్లే కానవస్తూ చేయి జారిపోతూ వుంటుంది. అలా చాలాసార్లు జరగవచ్చు. కానీ ఏ మాత్రం నిరాశ చెందకుండా ప్రయత్నం కొనసాగిస్తూనే ఉండాలి. అలా సహనంతో ప్రయత్నం కొనసాగితే విజయం తథ్యం అవుతుంది. ఈ విషయాన్ని నిర్థారించే గాధి కథను గుర్తుచేసుకొందాం.

మనిషి పుట్టగానే అనురాగబంధంతో పెనువేసుకొంటాడు. తల్లి అనురాగ బంధం తో ఆశిశువును కట్టిపడేస్తుంది. ఆ శిశువు పెరిగి పెద్దయ్యేకొద్దీ ఎన్నో రకాల బంధాలల్లో నో చిక్కుకుంటాడు. ఆ బంధాల వల్లే అతను కీర్తిమంతుడుగానో అపకీర్తి మంతుడుగానో కూడా చలామణి అవుతుంటాడు. బంధం స్వార్థాన్ని నేర్పిస్తే అతడు కుసంస్కారిగా స్వార్థపరుడుగా అనురాగబంధాల్లో చిక్కువిడదీయలేని బంధీ అవుతాడు.

మార్గశిరమాసంలో తిరుప్పావై పాడని మహిళలు అరుదుగా ఉంటారు. నాడు శ్రీవ్రతాన్ని ఆచరించి ఆండాళ్ తల్లి శ్రీరంగణ్ణి మెప్పించి తన పతిగా చేసుకొన్నట్టుగానే ప్రతి కన్యారత్నమూ తనకు పాండురంగని వంటి నాథుడు కావాలని శ్రీవ్రతాన్ని ఆచరిం చటం ఆనవాయతిగా వస్తోంది.