వంకాయ వంటి కూరయు
పంకజ ముఖి సీత వంటి భార్యామణియున్
శంకరుని వంటి దైవము
లంకాధిపు వైరి వంటి రాజున్ కలడే
అంటూ ఒక కవి వంకాయని కొనియాడేడు కదా. పేర్ల మీద పిచ్చి ఉన్న నాకు వంకాయకి ఈ పేరు ఎలా వచ్చిందో తెలుసుకోవాలనే కుతూహలం రావటం సహజం.

ఓ భరతమాతా! ఓ దివ్యచరితా!
రక్త్ధారలో నీ వొడి నుండి జారిపోతున్నారమ్మా
దేశ రక్షణా యజ్ఞంలో ఆజ్యమవుతున్నారమ్మా
వసివాడని పసిబిడ్డల నొదలి
పడతుల సిందూరం తుడిచి
ముదుసలి జననీ జనకుల నొదలి
ముద్దులొలికే చెల్లెళ్ల నొదలి
నాన్నకు ననె్నప్పుడు చూపిస్తుందా..
అని తహతహలాడే గర్భస్థ శిశువల నొదలి
జారిపోతున్నారమ్మా
నీ వొడి నుండి జారిపోతున్నారు

ఏమిటా గోల
ఏముందీ తెలుగోడి గోల
తెలుగులో మాట్లాడితే చిన్నతనం
ఇంగ్లీషులో ఇకిలిస్తే పెద్దతనం
మనకెందుకులే అనుకోవడం సోమరితనం
నిన్నూ నీ భాషను ఉద్ధరించుకోవడం మగతనం
ఈనాడు ఎవడిక్కావాలి ఇతిహాసం
సినిమాలూ, టీవీలతోనే మందహాసం
చాదస్తాన్నీ ఛందస్సునూ వదలి
వచనాల్లో వర్ణించడం, వల్లించడం
అందరికీ సులభంగా జీర్ణించడం
ఇదే అందరినీ ఆకర్షించడం

హైదరాబాద్ మాదాపూర్‌లోని ‘శ్రీ వెంకటేశ్వర కాలేజ్ ఆఫ్ ఫైన్ ఆర్ట్స్’ తొలి బ్యాచ్ విద్యార్థి శ్రీకాంత్ ఆనంద్. 1992 నుంచి ఐదు సంవత్సరాల పాటు ఆయన చిత్రకళా రంగంలోని వివిధ పార్శ్వాలలో అక్కడ శిక్షణ పొందారు. లైఫ్ స్టడీ, ఆబ్జెక్టివ్ డ్రాయింగ్, లైన్.. షేడింగ్ అన్నీ అధ్యయనం చేసినప్పటికీ ‘అప్లైడ్ ఆర్ట్స్’పై తన దృష్టిని కేంద్రీకరించారు. ఇందులో వ్యాపారాత్మక అంశం బలంగా ఉంటుంది.