పండుగలో తగులూ మిగులూ ఉన్నట్టు
వాన వెలిసిన తర్వాత
వర్షిస్తున్న చెట్టు...
తల్లి పేరంటాని కెళ్లినపుడు
వాయినంగా తనకిచ్చిన పండుని
ఇంటి దగ్గరి బిడ్డకి జాగ్రత్తగా తెచ్చినట్టు...
అమ్మతనంలో
తల్లికి చెట్టుకి తేడా లేదు కదా..!

ఇసుక కుప్పలుగా
గుజ్జనగుళ్ల బాల్యం
భావితరాల
సైకత శిల్పులుగా

వంతెన తినె్నపై
బాల్యం భుజాలుగా చేతులు
తంతి తీగెపై
పక్షుల విన్యాసాలు

చెరువు నీటి తలముపై
బోకె బిచ్చల కప్పగెంతులు
బెకబెకల కేరింతలైన
చిలిపి బాల్యం

కిర్రుమని చప్పుడు చేస్తూ
బొంబాయి మిఠాయి
చేతి గడియారమై చుట్టేస్తే
అమాంతం నోరు మింగింది

మళ్లీ జన్మిస్తే
నేనిలా ఉండకపోవచ్చు.
ఇంతకన్న మెరుగ్గా
చురుగ్గా
మరింత మనిషిగా
చైతన్యపూరిత నవస్రోతస్వినిగా

అర్థమయ్యే లోపల్నే
జీవితం ముగిసిపోతుంది.
లోకాన్ని
అధ్యయనం చెయ్యకుండానే
కాలం కరిగిపోతుంది.

ఆంక్షల మధ్య ఆకాశం
తెగిపోయినట్టుగా
కనిపిస్తుంది
అసలు మెరవటమే మానుకుంది
ఏ మెరుపూ లేదు. ఏ తూర్పు కనిపించటంలేదు.
ఆంక్షలు ఇప్పటివా
స్వాతంత్య్రం ఆకాశాన్ని ఆంక్షలలో బంధించింది
ఆకాశం నా స్వేచ్ఛకు ప్రతీక
నేనో పిట్టను
నేనో పావురాన్ని
ఆకాశాన్ని కత్తిరించటమే కాదు
నా రెక్కలను కూడా కత్తిరించారు
దుర్మార్గ రాజకీయాల గుప్పిట్లో