ఆకాశవీధి
కురిసే నీటి నిధి
మన పెన్నిధి

వాన జల్లుకు
ఊరంతా మురిసింది!
చేను నవ్వింది
రేపటి స్వప్నం
మరో ఆశల సౌధం
నాతోనే కాలం

కాలం మారింది
హద్దుల్ని చెరిపింది
అంతా ఒక్కటే!

సూర్యచంద్రులు
దివి కన్న కలల్లో
దీపకాంతులు
రెక్కల గుర్రం
నాటి కథల్లో బాల్యం
విహరించింది!

మామూలే, అంతా మామూలే, షరా మామూలే
నీతిని అవినీతి అమాంతం మింగేయడం
ప్రశ్నించినోణ్ణి పిచ్చోడని జమ కట్టేయడం
మామూలే, అంతా మామూలే
రాముణ్ణి కొలుస్తూ రావణుడై ప్రవర్తించడం
కని పెంచిన తల్లిని వృద్ధాశ్రమాన వదిలెయ్యడం
మామూలే, అంతా మామూలే
తప్పని చెప్పినోడికి తాటాకులు కట్టెయ్యడం
అన్యాయమన్నోణ్ని కత్తులకు బలి చెయ్యడం
మామూలే, అంతా మామూలే

ఇప్పుడు చావు
క్షణాల్లో పలకరిస్తోంది
మితిమీరిన వేగం
గతి తప్పిన జీవన ప్రమాణాలు
శృతి మించిన ఆహార వ్యవహారాలు
చావంటే భయం లేదు
కుటుంబం గురించి ఆలోచనే లేదు
చస్తే చచ్చేం అన్నట్లుగా రేసులు
నోటికొచ్చినట్లు
శత్రువుల్ని పెంచే ఊసులు
బస్సులు నదుల్లో పడిపోవడం
చిన్నపిల్లలు ఈతకు వెళ్లడం
చావంటే ఇప్పటికిప్పుడు
సాధారణమై పోయింది

కాలంతో కలిసి -కనుమరుగై
కనుపాపగా నిలచి
కల్లోల లోకాన్ని కాంచి
కాయమని చెప్పి వెళ్లింది
నిన్నగాక మొన్నలా ఉంది
అపుడే ఏడాది గడచిందా! అమ్మా-
జీవన యానంలో-
ప్రతి ప్రయాణంలో
‘ఎదురు రమ్మని’ చెప్పడానికి
నాన్నా-లేడు
రావడానికి నీవూ లేవు
‘వెళ్లగానే ఫోన్ చేయి’
అనే నీ పలుకులు ఏ పరలోకాన్నుండొస్తాయిక
నీ ఏడూరుకై ఎదురుజూసిన నాన్న